VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

Yirmi Beşinci -2. Kısım-

YirmiBeşinci Bölümün 2. Kısmı

"Niye bunu bana yapıyorsun?" Göz yaşlarıma engel olamıyordum. Sam, beni kaçırmıştı. En son bavulla beraber Ed'in arabasına doğru yol alıyordum. Ki   birinin beni tutmasıyla irkildiğimi hissetmiştim. Bu tabi ki Sam'di.  Beni kaçırmıştı. 2 gündür burdaydım. Doğru dürüst yemek yiyemiyordum. Telefonumuda elimden almıştı. Ed beni merak ediyor olmalıydı. Diğerleri tabi bilmiyordu ama Ed. Onu bıraktığımı düşünecekti. Gereksiz yere üzülerek, kendini harap edecekti. Ama napalım. Dayanmalı, katlanmalıydım.  Ed için.

"Benimdin. Benim olmalıydın. Ama sen naptın! Onunla gittin! Beni terkettin!" Gözlerinden ateş fışkırıyor, gözü hiçbir şeyi görmüyordu. Korkmuştum. "Kafan karışık. Lütfen böyle konuşma. Beni bırak. Merak ediyorlardır eminim!." Gülerek gözlerimin içine baktı. "Evet, biricik erkek arkadaşın seni merak eder!" Ne diyeceğimi bilemiyordum. Ailem henüz bilmiyordu. Onların öğrenmesine beş gün daha vardı. Umarım onlar öğrenmeden dönebilirdim. Umarım! Ümidimi yitirmemeliydim! Çabuk PES etmemeliydim!  Her şey bitecek eminim!

"Benim olmaya söz verirsen seni bırakırım!  Ama benimle tekrar sevgili olursan!" Ben bunu bu sefer Ed'e yapamazdım. Kendimi çaresiz, umutsuz hissediyordum. Ne yapabilecektim burdan kurtulmak için?  Birinin beni kurtarmasını mı bekleyecektim? O kadar gücüm yoktu aslında.  "Asla! As-la!" Diyerek bastıra bastıra söylediğimde bana iyice yaklaştı. Gözleri kırmızıya bürünmüştü. Korkmuyor değildim aslında. "O zaman annenin babanın ve onun acısına katlanabilir misin? Eğer öyle bir şey olursa?" Diyerek sinsice güldüğünde donduğumu hissetmiştim. Ve bu duygu tarif edilemez bir şeydi. Bunları duymak yerine ölmeyi tercih ediyordum. Gerçekten. Çaresiz

"Pe-pek-ii, kab-ul-l ediyor-um."diyerek titreyere titreyere konuştum. Vücudum âdeta titriyordu. Ben yine onla mı sevgili olacaktım? Kahretsin!

Olamaz!

Tanrım!

Sam bu kadar kötü olamazdı. Katil olacak kadar mı gözü dönmüştü? Tanrım! Napacağım.

Şu an bir ev gibi bir yerdeydik. Hâlâ ellerim ve ayaklarım bağlı bir şekilde sandalyede oturuyordum. Sam ise hiçbir yerde değildi. Ben onla sevgiliydim.

Aklıma, bu kasabaya ve bizim eve taşındığımız ilk 3 gün gelmişti. Sürekli olmayan yazılar görüyordum ve... "Geleceğini görebilseydin şu an çıldırıyor olurdun." Yazısı gelmişti aklıma. Demem ki... Her şey gerçekçiydi. Her şey gerçekleşiyordu!  İnanmıyordum o zaman. Şimdiyse, gerçekten Çıldırıyordum!

   Yavaş biçimde göz kapaklarımı araladım. 2 gündür uyuyamıyordum. Bundaysa sadece yarım saat uyumuş olmalıydım ve kapı sesiyle irkildim.