VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

On Yedinci

Şaka. Sadece masum bir şakaydı.

"Monica, bizi ne kadar korkuttun farkında mısın?" Dedi James. Hâlâ konuşmuyordu Ed. Gözlerime esir kalmış gibi donmuştu. Bir an gözlerim dolmadı değil.

"Sadece bir şaka abartmayın." Hafif yerinden doğruldum ve yastığı dik tutmaya çalıştım.

Başım inanılmaz derece ağrıyordu. Hatta zonklamaya başlamıştı bile.
Gerçekten şu an ne duygu hissedeceğimi bilmiyordum. Siz olsanız ne yaparsınız?

Bir an acaba yapmasa mıydım bu şakayı diye düşündüm. Ama zaten bir kerelik olmuştu o.

"Ne kadar korktuğumu biliyor musun sen?!" Dedi Ed. Biliyordum. ÇÜNKÜ kalp atışlarından anlamıştım. Vampir dinlemesi yaparak öğrenmeye çalışıyordum.

"Yeter artık. Bana.." devamını getirmek bile istemedim. Başım cidden ağrıyordu. Serum takılı olmalıydı. Bir de orası acıyordu tabii..

"Bu ne be?! James yardım eder misin?" Dedim Ed'e bakmamaya çalışarak. Onunla konuşmayacaktım. Fazlasıyla kalbimi kırmıştı.

"Monica kendini fazla zorlama derim. Serumla oynama. O seni iyi ediyor." Dedi James. Herşeyime karışıyorlardı zaten. Bıkkınca nefes aldım.

"Vampilere ne zamandan beri serum takılıyor?" James gülmeye başladı. İşte bu halimle bile komiklik yapabiliyordum. . .

"Doktor bir şey söylemedi. Bilmiyor demek ki. Biz de bir şey söylemedik. Ne de olsa herkes vampir düşmanı." Dedi Kuzenim James. Aslında Vampirlere serum takılmıyordu. Sadece bilmiyorlar işte vampir herhalde..

Bu kasabada çok fazla şey yaşamıştım. Öncelikle halisimasyonlar görmeye başlamıştım. Ama bu aralar görmüyorum. Herneyse. Daha dönem defterimdeki olmayan yazılar. Daha sonra...

Anlat anlat bitmezdi. Ve şuan gerçekten üşeniyordum söylemeye. Herneyse..

Odaya birinin girdiğinin farkında bile değilim.

"Nasılsın Monica'cım? Bugün taburcu olabilirsin. Seruma gerek yokmuş meğer." Diyince doktor, hep birlikte güldük. Herşey bir anda iyiye giderken sonra bi anda kötüleşiveriyordu. Napalım. Katlanmak zorundaydım. Kaderim buysa yapacak bir şeyim yoktu gibi.

"Monicacım nedir ya. O sizin hastanız. Arkadaşınız değil." Dedi Ed. Gereksiz kıskançlık yapıyordu. İster istemez tebessüm oluştu yüzümde.

Daha sonra kapı açılınca şaşkın şekilde o yöne baktım. Sam? Onu özlemiştim. Buraya nasıl gelmişti. Nereden biliyordu hastanede olduğumu. Hızla dolan gözlerimle, gözleriyle bana baktı. Ayağa kalkıp yanına gitmeye çalışacaktım ki birden bir sıcaklık hissettim. Bana sarılmıştı. Hatta öpmüştü beni..

Olamaz! Naptın sen Sam?! Bu kadar ileriye gideceğini bilmiyordum. Ed ve James şaşkın şekilde bakıyorlardı. Ed kırmızı kesilmiş elini yumruk yapmış şekilde odadan çıktı. Ardından bakmadan geri çekilmeye çalıştım. Naptığını sanıyordu bu?!

Merhaba. Yine karşınızdayım. Bu bölümü de pek sevmedim ama yine herşey size bağlı. Uzun süre bölüm atamadım. Bir de sizlere bir soru sormak istiyorum. Hikâyenin karakteri ile röportaj yapalım mı? Ne dersiniz. Fikirlerinizi ve oylarınızı bekliyor olacağım. HERKES bu hikayeyle ilgili bir soru yazsın. Özel bir bölüm oluşturup karakterler kendi ağızlarından cevaplayacaklar. Merak etmeyin kötü cevaplar yok. Ama illaki cevap verilecek. Bir de sizin favori karakteriniz Kim? Bunu da yazmayı unutmayın. Vote sınırı henüz koymuyorum. Ama okunma sayısı artıp voteler artmazsa o zaman koymaya başlıyıcam. Kendinize iyi bakın. Keyifli okumalar.