VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

Otuzuncu (FİNAL👑)

Oylamayı unutmayın.

Biz bulduk, biz kaybettik. Biz sevdik, yine biz ağladık. Gözlerimiz her zaman konuştu. Ağzımız sustu. "Of! Artık eve gidelim."dedi Seania. Sanki ben çok meraklıydım çocuk parkına.

Westeria için katlanıyorduk şu rezilliğe.

"Hadi bir an önce Westeriayı ikna etmemiz gerekiyor" dediğinde onaylayıp Salıncakta sallanan kızım Westeriaya doğru yürüdüm. Gözlerini kıstı.

"Gelmeyeceğim uğraşmayın"

Artık ikna olmak zorundaydı. 3 saattir burdaydık. Ve Westeriayı kırmamak için bunlara katlanıyorduk.

"Hadi ama yavrum söz veriyorum bir daha geliriz." Dediğimde dudaklarını büzdü ama bir anda da kollarını havaya kaldırdı ve ellerini yumruk yaparak "Oley! Bir daha mı geliriz?"

Dediğinde ona gülümseyerek baktım ve "evet kızım. Hadi şimdi evimize gidelim." Diyerek salıncaktan Westeriayı kucağıma aldım.

"Anne babam nerde?"

" Bilmiyorum kızım. Biraz bekleyelim. Gelir şimdi." Diyip beklemeye başladığımızda  Seaniayı az ötedeki büfe de gördüm. Bir şeyler konuşuyordu galiba biriyle. Merakla çantamı koluma taktım ve hızla yürümeye başladık Westeriayla beraber.

Oraya geldiğimizde Seania bizi hâlâ fark etmemişti. Biraz daha öne geldiğimde gördüğüm kişiyle şaşkınlıkla ağzım açıldı.

Ed! İlk aşkım...
Burda mı çalışıyordu...

4  saat sonra

Eve geldiğimizde çantayı Odamıza atıp elimi yüzümü yıkadım ve mutfağa yöneldim. Acıkmıştık. O kadar yürüdük sonuçta dimi?

"Herkes salona ben mutfakta yemek yapıyorum." Diyip mutfağa yöneldim ve dolaptan çekmecelerden malzemeler çıkardım.

Yemekler bittiğinde sofrayı hazırlamak için salona yöneldim. Masayı açmış sandaleyelere oturmuş 2 kişi var burada. Yerim onları.

"Tabanları getiriyorum." Diyip mutfağa yöneldim hızlıca.

Yemek servisi bittikten sonra sofrayı kaldırıp odama çıktım. Seania ve Westeria biraz film izlemek istediklerini söylediler.

Kendime temiz kıyafetler ayarlayıp banyoya yöneldim. Aklıma tekrar Ed gelmişti...

Yüzünü dahi unutmuştum nerdeyse. Onu sabah gördüğümde karnımda uçuşan bir şeyler hissetmiştim. Demek ki ona karşı hâlâ bir şeyler hissediyordum. Bizim aşkımız imkansızdı demek ki.

Demek ki asla birlikte olamayacaktık. Kaderimizde bu vardı demek ki.

Sabunu omzumdan koluma doğru köpürterek sürttüğümde yaşadıklarımı düşündüm tekrardan...

Ben hayatımı böyle hayal etmemiştim?

Oylarınızı bekliyorum! Bu arada kitabın ikincisini çıkarabilirim fikirlerinizi bekliyorum canlar ❤