VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

On Birinci

Donakalmıştım. Henüz çok gençtim. 17 yaşındaydım. Sam ile evlenemezdim. Bunu düşünemiyordum ki. Arkadaşlarım en ihtiyacım olduğu sırada terk etmişlerdi beni...

"Üzgünüm Sam, ben henüz sana aşık değilim." Dedim. Gözlerindeki ışık adeta sönmüş gibiydi.

"Ama o gün bana beni çok sevdiğini söylemiştin. Hatta öpmüştün, hatırlamıyor musun?" O sırada öyle söylediğim için şu an çok pişmanlık duyuyordum. Yüzüne anlamsız biçimde baktım.

"Hayır. Bak onu o anda söyledim. İstemeden ağzımdan kaçtı."  Dedim. Bir şey demeden yürümeye başladı. İnanamıyorum az önce bir evlenme teklifi almıştım. Hem de eski aşkımdan!

"Sam, beni bırakıp gidecek misin?" Diye bağırdım boğazım izin verene kadar. Olmuyordu. Beni duyuyor muydu ki?

Vampir hızıyla yanına gitmeye çalışacaktım ki bulamadım. Yolun ortasında yapayalnız öylesine kalmıştım iyi mi?

Evimin yolunu da bilmiyordum. Yolun karşısına geçip herhangi bir araba geçmesini bekledim.
15 dakikadır hiçbir araba geçmiyordu. Daha sonra kırmızı lüks bir araba durdu önümde. Camı açıldı. Bir erkekti. Kesin vampirdi çünkü kokusu gelmiyordu. Alamıyordum. Yeşil gözlüydü. Siyah saçları vardı. Oldukça karizmatik görünüyordu. Çok yakışıklıydı.

"Atla." Dedi arabayı işaret ederek. Mecbur binmek zorundaydım.
Kapıyı açarak bindim. Biraz çekinmedim değil hani.

"Ne oldu?  Çok telaşlı görünüyordun. Bu güzelliğe değer mi?" Deyince utandığımı hissettim. Yanaklarım kızarmıştı.

"Hi-hiçbir şey." Dedim. Güldü. Ve yüzüme bakmaya başladı. Daha sonra adımı sordu:

"Senin gibi güzel bir kızın adını öğrenebilir miyim?"

"A-adım Monica. Sen?"

"Ed. İsmin çok güzel. Aynı senin gibi.." bir şey diyemedim. Utandım çünkü.
"Bana doğruyu söyleyebilirsin?"

"Anlamadım."

"Neden telaşlısın? Ve hâlâ öylesin? "

"Arkadaşlarım vampir olduğumu öğrenince beni terk ettiler." Dedim. Sesim buğulu çıkıyordu. Bunu o da fark etmiş olmalıydı. Beni evime getirdiğinde indim.

"Ben de buralarda oturuyorum Monica. Ve burdaki okula gidiyorum. Al bak bu da telefon numaram. İhtiyacın olduğunda arayabilirsin. Umarım aynı sınıfta oluruz." Diyince tebessüm ettim.

"O çok geç." Dedim. Anlamamıştı.

"Niyeymiş?"

"Ben çoktan başlamıştım bu okula. Seni de sınıfta görmedim."

"Kaydımı sizin sınıfa alırım." Dedi gülerek.  Ben de güldüm.  Gelene kadar  sohbet etmiştik. Aslında hoşlanmış olmalıydım ondan.

"Görüşürüz. Beni ara." Dedi. Onayladım. Ve kapıyı çaldım. Ama içim hâlâ buruktu. Arkadaşlarım...
Şimdi nerdeydiler?  Ne yapıyorlardı? Pişman mıydılar? Beni özlüyorlar mıydı? Ama bir yanda mutlu hissediyordum kendimi. Ed'i tanıdığım için. Şanslıydım..

Umarım bu hep böyle giderdi.
Kapıyı çaldım. Annem açtı. Gülerek bakıyordu bana. Tebessüm ederek karşılık verdim.

"Monica içeri geçmeyi düşünüyor musun?"

Yavaşça içeriye geçtim. Annem ve babamın olanlardan haberi yoktu.

Fakat! Tanrım! O da ne?!

Hollina, Foris, Deatlhy, Jessica koltukta oturmuş beni izliyorlardı. Gelmişlerdi!..

Bundan sonra bölümler aksatılmadan gelecektir. Sizden istediğim oy vermeniz ve yorum yapmanız arkadaşlarım 😋