VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

On Altıncı

Yavaş yavaş finale yaklaşıyoruz çünkü ben bu hikayeyi çok fazla devam ettirmek istemiyorum. Herşeyi tadında bırakmak en iyisi. Ama tabii herşey votelere bağlı. Yani size :)

Gözlerim ağıra ağıra açmaya çalıştım gözlerimi. Birileri hararetli şekilde konuşuyor gibiydi. Göz kapaklarım açılmamakta inat ediyordu. Gözlerim kapalı konuşulanları dinlemeye başladım.

"Demek sen onun kuzeniydin. Benziyorsunuz aslında." Bu ses.. Ed'e aitti. Nasıl gelebiliyordu buraya? Hangi yüzle!

"Evet benziyoruz. Siz de çok yakışıyorsunuz Monica'yla." Diyince ne olduğunu anlamasam da ister istemez bu cümleye güldüm. Bir vampir bayılabilir miydi? Bu tuhaf bir belirti olmayaydı inşallah.

"Bak ne diyeceğim, Monica uyanınca ona sürpriz yapalım, ha ne dersin?!" Diyince keşke duymasaydım. Uyanmasaydım dedim içimden. Şimdi öğrenmiş olmam çok kötüydü.

"Bilmem yaparız herhalde. Ama bir gözlerini açsa. Onu çok seviyorum." Dedi Ed. Bir an gülümseme belirdi yüzümde. Belli etmeyeyim belki anlarlar. Demeye kalmadan birileri yanıma yaklaştı. James ile Ed olmalıydı.

"Birileri arkadaşı melekler tarafından gülüyor." Dedi Ed. Öyle güzel bir iltifattı ki benim için bu söz. Ama Hayır yüz vermemeliydim. Bir vampir olarak böyle bir şey yapmamalıydım. Ama Ed'de bir insandı. Ben nasıl kendime engel olabilirdim?

O sıra aklıma sinsice bir plan gelmişti. Bir erkek ismi mırıldanmak istiyordum. Böyle onu kıskandırıp duygularından emin olabilirim böylelikle.

"David? Neredesin? Seni çok özledim aşkım. Lütfen beni kurtar.." gözlerimi açmamıştım. İlk önce hiçbir şey demediler. Ama eminim anlamsız bir biçimde bakıştıklarını hizsedebiliyordum.

"David mi? O ne alaka?" Diyince yanlışlıkla isim vereyim derken kuzenim James' in arkadaşı hatta en yakın dostunun ismini vermiştim.

"Zaten o itten şüpheleniyordum. Monica da gözü olduğunu biliyordum. Demek ki yanılmamışım." Dedi JAMES. Ed ne olduğunu anlayamıyor gibiydi. Konuşmuyordu. Ya da bileyim belki de konuşamıyordu. Ama keşke söylemeseydim dedim içimden. Çünkü git gide sarpa sarıyordu olay

"Onu bulup öldürmezsem adım da Ed degil!" Dedi kızgınlık ile Ed. Biraz korkmamış değildim tabii. Ama hemen acımamalıydım.

Yavaş yavaş gözlerimi açtım. Herşey bulanıktı. Karanlık gibiydi.

"Ben Kimim?" Diye fısıldadım. Herkes şok ile bakıyordu. Ne olduğunu anlayamıyordum.

Merhaba kısa bir bölüm ile karşınızdayım. Heyecanlıyım galiba ellerim titriyor yazarken. Umarım sizin eliniz titremiyordur. Titreyerek vote vermenizi istemiyorum :))

Vote ve yorumları eksik etmeyin. Moralimi sizin sayenizde alıp yazıyorum hikayeyi.

Keyifli okumalar ;)