İZMARİT

#özel bölüm 2# bir ilaç veriyorlar bana seni unutmam için; delirmiş olmalılar.

O kadar çok özledim ki onları yazmayı, yaşatmayı... Neyse, okuyun bakalım.

ben seni çok sevdim.

Koca Bebek: Arda, ben iyi değilim oğlum.

Koca Bebek: Her an her yerde Sıla var.

Koca Bebek: Her rüyamda çıkıyor geliyor. Uyuyamıyorum.

Koca Bebek: Böyle ellerini uzatıyor bana, tut sevgilim diyor. Tut ki yaşayayım diyor, tutamıyorum.

Koca Bebek: Sanki gözlerimin önünde ölmemiş gibi bin kez daha ölüyor.

Koca Bebek: Bugün Sıla'yı gördüm, rüyamda değil.

Koca Bebek: Bebek sahilinde.

Koca Bebek: Bankta oturuyordum, önümden geçti. Koştum, yetişemedim.

Koca Bebek: Arda, yaşıyorsa?

Arda: Kutay, kardeşim... Yapma be.

Arda: İlaçlarını almıyor musun sen?

Arda: Kardeşim, aradan dört yıl geçti. Sıla öldü... Yalvarırım yapma artık.

Koca Bebek: Oğlum ölmedi diyorum. Ölmedi. Gördüm.

Arda: Kardeşim, dayanamıyorum bu haline. Lütfen. Gözlerinin önünde öldü kız.

Arda: Özür dilerim kardeşim... Özür dilerim ama gerçek bu.

Koca Bebek: Görürsün oğlum.

Koca Bebek: O doktorlara da sana da göstereceğim.

Koca Bebek: Delirmedim lan ben. Delirmedim.

Koca Bebek: Görürsün. Sıla'yı getireceğim.

Koca Bebek: İzmarit ölmedi. Sıla ölmedi.

Koca Bebek: Hem, geçen gün bana yiğidim diye mesaj atmış.

Koca Bebek: Şerefsizsin ama ben seni şerefsizken de severim yazmış.

Koca Bebek: Nikah masasının fotoğrafını atıp dinlendiysen buyur gel otur yazmış.

Koca Bebek: Gönlümün piçi kime çevrimiçi yazmış.

Arda: Kutay, dört yıl oldu hâlâ mı eski mesajları yeni gelmiş gibi okuyorsun?

Arda: Kardeşim, geleyim mi yanına?

Arda: Neredesin sen?

Koca Bebek: Evdeyim. Evimdeyim.

Koca Bebek: Etrafta topraklar var, ağaçlar...

Koca Bebek: Bak Sıla'nın ismi yazıyor bir taşta.

Arda: Kutay... Yalvarıyorum sana kendine gel.

Arda: İlaçlarını almıyorsun, biliyorum. Ama yapma.