✔ The Casanova's Angel (Filipino Novel)

Kabanata 30

We ate in silence. 

Surprisingly, hindi naman siya awkward.  Alam ko naman na kaylangan namin ng time to think, especially if he's going to lay down rules in our 'agreement'. Correction: In my proposal pala.  Now that I think about it,  wala pala akong sinabi na rules and I didn't even think that far. Naisip ko lang na kelangan ko gumawa ng paraan, paraan para hindi na ako mag mukhang kawawa at ang labo naman kasi sobrang opposite nito from what I would normally do - nakakatakot pero I feel the thrill, the rush of doing something I fully well na mali. Sabi nga nila, we humans make mistakes too. This is probably one of mine. Pero do I care? Ngayon hindi. I still want to go through this even though I know it will probably end up in flames.

Hindi siya tumingin saakin the whole time we were eating. Dahil duon,  mas lalo akong kinabahan.  Pag dating kasi kay Nic,  I'm always at a lost for words. Especially if he's being his cold distant business self. But there is the thrill. When I look in his smoldering eyes framed with naturally long lashes, the bridge of his nose na medyo crooked which looked like it was broken more than once, his strong prominent jaw which he clenches when he's thinking of something deep, and lastly his lips. 

His lips. The...

"Hindi ako yung kakainin mo, Angel." 

"Huh?" Natigilan ako sa pagiisip ng makita kong nakatingin na saakin si Nic. Huuuh? Wait, ano sabi niya? Hindi daw siya ang...kakainin ko?! Lumaki ang mata ko nang marealize ko kung ano ibig sabihin niya dun sabay ubo sa nginunguya kong bacon. 

"Okay ka lang?" Lumapit siya saakin at linagay ang kamay sa likod ko para tulungan ako sa pagkasamid ko.

Hindi. Hindi ako okay. Hindi ako makahinga ng maayos lalo na nararamdaman ko kamay mo sa likod at sa hiya na nahuli mo ako na tinitignan ka. "Umm, e-e-excuse me." Linapag ko ang plato at agad agad pumunta sa banyo. Syempre sinara ko agad ang pinto at siniguradong naka lock ito. Wag na natin papasukin ang leon na yun. 

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin. I looked flustered as if nahuli ako may ginagawang masama which in my case, hindi naman talaga sin ginawa ko. I just looked at him. Yes, I just admired his features. Surely, madami naman ang gumagawa nun? Breathe, Angel. Kung ano ano na iniisip mo. Okay, it's normal. Pag nagtanong siya ang isasagot mo, kasi parang may nakita kang kanin sa mukha niya, okay? Hindi niya dapat malaman na you're attracted to his face or you're attracted to him period. 

Ang laki na nga ng ego niya. Wag mo na palakihin pa. 

Taking a last deep breath, I got out of the bathroom. Nagiba na ng pwesto si Nic. He's now sitting on the edge of the bed facing directly sa pintuan ng banyo kaya naman nung paglabas ko ay siya agad ang nakita ko. And just like a classic Angel move, I broke our eye contact agad agad at tumingin nalang sa tray ng food. 

"Umm, so tapos ka na kumain?" Ang tanong ko sakanya bago lapitan ang food tray.

"Yup. Ano nabusog ka ba?" 

"H-huh?" Namula ang pisngi ko sa tanong niya kasi ang pumasok agad sa isipan ko ay ang pag tanong niya sakin kanina at ang ibig sabihin nito. 

"Nabusog ka ba sa pinakain ko sayo ang ibig ko sabihin Angel." Ang biglang bulong niya. Nagulat ako dahil hindi ko napansin na lumapit na pala siya saakin, close enough to whisper in my ear. 

At syempre, dahil ako si Angel na hindi sanay sa mga hokage moves ay napa-blush ng sobra soba. "Uhm, oo. Nabusog ako sayo....ay este, sa breakfast..ha ha ha" 

Napatawa siya ng medyo malakas sabay kinuha saakin ang tray at linapag muna sa table bago umupo ulit sa kama at pinat ng kamay ang tabi niyo, signal na umupo din ako sa tabi niya na ginawa ko naman. 

"So.."

"So?"

"Ano ang paguusapan natin?"

"The contract."

What?!