႐ွင္းလန္အိပ္ယာကမႏိုးခင္ ရီေဖးျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။
ခ်ဴ မားက မနက္စာစားၿပီးမွသြားဖို႔ေျပာေပမယ့္ စူးစူးနဲ႔မနက္စာတစ္နပ္ေလးေတာ့အတူစားေပးဦးမွျဖစ္မွာမို႔ ရီေဖးျငင္းလာခဲ့မိသည္။
မနက္ေစာမို႔ ကားေပၚတြင္လူ႐ွင္းေနသည္။
မျပန္ခင္ ႐ွင္းလန္အခန္းထဲဝင္ကာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို အတန္ၾကာရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားရင္း ရီေဖးရင္ထဲ အမ်ိဳးအမည္မသိေဝဒနာတစ္ရပ္ကလွံု႔ေဆာ္ေနသည္။
႐ွင္းလန္ က ေမေကြ႔လားဆိုတဲ့အေျဖကမေသခ်ာေသးတာေတာင္ ႐ွင္းလန္နဲ႔ထိေတြ႔မိတိုင္း ရီေဖးစိတ္လႈပ္႐ွားရသည္။
တကယ္လို႔ ႐ွင္းလန္သာ ေမေကြ႔ဆိုရင္ ရီေဖးရဲ႕ယခု႐ုပ္သြင္ကို မမွတ္ေတာင္မွ အတိတ္ဘဝကအေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို မွတ္ကိုမွတ္မိေနရမည္။
ရီေဖးေသဆံုးၿပီးၿပီးခ်င္း ေမေကြ႔ပါေသဆံုးသြားတဲ့အေၾကာင္း ရီေဖးမွာသက္ေသအခိုင္အမာ႐ွိသည္။
႐ွင္းလန္က ဘာမွမမွတ္မိေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္ဆံုးစစ္ၾကည့္ၿပီးအတည္ျပဳလို႔ရတာတစ္ေနရာ႐ွိသည္။
ထိုေနရာကသက္ေသဟာခိုင္မာရင္ေတာ့ ႐ွင္းလန္က ေမေကြ႔ဧကန္ျဖစ္မည္။
ရီေဖးစိတ္ထဲ ေမေကြ႔ဆိုတာမေသခ်ာေသးပဲ တကယ္လိုလိုလားလား ေမေကြ ႔ျဖစ္ေစခ်င္ေနတာ ႐ွင္းလန္ ကိုပထမဆံုးျဖစ္သည္။
မိမိကိုယ္ကိုယ္လည္းအ့ံျသမိသည္။
ဆင္ျခင္သံုးသပ္တတ္တဲ့အရြယ္ကစလို႔ ေမေကြ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွစိတ္လႈပ္႐ွားစြာ လိုလားႏွစ္လိုမႈမ်ိဳးမျဖစ္ခဲ့ဖူး။
ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္မဟုတ္တဲ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔က်မွ ရီေဖးစိတ္က ပံုမွန္ထက္ပိုေနမိသည္။
မွတ္တိုင္မွာကားရပ္သည္ႏွင့္ ရီေဖးတို႔ တူအရီးေနထိုင္ရာ တိုက္ခန္း႐ွိသည့္လမ္းေျမာင္ထဲ ေလ်ွာက္လာခဲ့ရေသးသည္။
ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ေခတ္မမွီေတာ့သည့္ ၃ထပ္တိုက္ခန္းတြဲေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ကာ ရီေဖးတို႔ေနထိုင္ရာအလယ္ထပ္သို႔တက္လာလိုက္သည္။
တစ္ဆက္တည္းဝရန္တာမွာ စူးစူးထုတ္လွမ္းထားတဲ့ ရီေဖးရဲ႔ ေက်ာင္းဝတ္စံုေတြေတြ႔တာမို႔ ညဘက္အလုပ္ဆင္းရတာေတာင္ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔အိမ္အလုပ္ကိုအရင္လုပ္တတ္ေသာဦးေလးငယ္ကို ခ်စ္ခင္စိတ္ပိုမိသည္။
