你是我的(မင္းကငါ့အပိုင္/မင်းကငါ့အပိုင်)

Chapter-5

"ဒါျဖင့္ မင္းကငါ့အခန္းေဖာ္ေပါ့''

သူ႔မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကိစၥအတြက္ အခဲမေၾကဟန္ေပေစာင္းေစာင္းလုပ္ေနေသာ ငပ်င္းက ဘာမွမတံု႔ျပန္ေပမယ့္ ဒါသူ႔အခန္းဆိုတာ သိသာေနသည္။

ကြၽတ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကလည္း ပါးေ႐ွ႕မွာက်ေတာ့
ဘယ္လိုအခန္းေဖာ္မ်ိဳးလိုခ်င္လဲေလး ဘာေလးနဲ႔။
တကယ့္တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒီလိုခ်ီးထုပ္နဲ႔မွအတူထားေပးရတယ္လို႔

႐ွင္းလန္ ေတာင္းဆိုသလို သခ်ၤာေကာင္းတဲ့အခန္းေဖာ္မ်ိဳးမရေတာင္မွ သာမန္အခန္းေဖာ္ေလာက္ဆိုရင္ေတာင္ေက်နပ္ေသးသည္။
အခုလို မိုင္းနပ္စ္ဗရပြနဲ႔ေကာင္မ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မေနခ်င္ပါ။

"မင္းမ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါအတြက္ အစားျပန္ေပးတာ ေရာ့''

႐ွင္းလန္က ခ်ဴမားထည့္ေပးလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါအသစ္ဒါဇင္ဝက္ထဲက တစ္ထည္ထုတ္ေပးလိုက္သည္။

ငပ်င္းက ႐ွင္းလန္ကမ္းေပးေနေသာမ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကိုမယူေသးပဲစိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ဘာႀကီးက်ယ္တာလဲ
တကယ္ဆို ႐ွင္းလန္ ခါးယူပတ္လိုက္သည့္ ငပ်င္းရဲ႕မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါက သာမန္ေမြးပြမ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါတစ္ထည္ရယ္ပါ။
အခု ႐ွင္းလန္ေပးေနသည္က တံဆိပ္အေကာင္းစား
အသားႏူးည့ံေခ်ာအိေနသည့္ အမ်ိဳးစားျဖစ္ၿပီး
မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါမ်ားရဲ႕ေထာင့္စြန္းတိုင္းတြင္ ႐ွင္းလန္ ရဲ႕အမည္ကို ခ်ဴမားက ပန္းစာလံုးႏွင့္ခ်ည္ထိုးေပးထားသည္။

ခ်ဴမားက လက္မႈပညာဝါသနာပါသူမို႔ ငယ္ငယ္တည္းက ႐ွင္းလန္ရဲ႕အသံုးအေဆာင္တိုင္းကို အလွအပမ်ားႏွင့္တန္ဆာဆင္ေပးေလ့႐ွိသည္။
ၾကာေတာ့ ႐ွင္းလန္ ကိုယ္တိုင္ပါ လွတပတေလးေတြကို်ရြးႀကိဳက္တတ္လာေတာ့သည္။
ဘာကိုမွျဖစ္ကလက္ဆန္းမသံုးတတ္ေတာ့။
ခ်ဴမားက ေသေသခ်ာခ်ာေရြးခ်ယ္စီစဥ္ေပးရသည္။

"ေရာ့ေလ မင္းဟာထက္ေတာ့သာပါတယ္''

ဒီတခါေတာ့ ငပ်င္းကမျငင္း။
မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ အျပာႏုေလးကိုဆြဲယူကာ ေထာင့္က ပန္းစာလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနသည္။

ၿပီးေနာက္

"မင္ပုခံုးးေနာက္က တက္တူးလား''