ဒီတစ္ပတ္လံုးေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ရီေဖးအတန္းထဲအခ်ိန္ျပည့္႐ွိႏိုင္သည္။
မ႐ွိလို႔လည္းမရ သူ႔ရဲ႕ ပါေလရာလုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြလည္းၿပီးကုန္ၿပီေလ။
႐ွင္းလန္ထုတ္မေျပာေပမယ့္ မိမိေနာက္မွာအ႐ူးေကာင္အခ်ိန္ျပည့္႐ွိေနတာကိုေတာ့ႀကိတ္ေက်နပ္ေနမိသည္။
႐ွင္းလန္ လက္မွတ္ေလးႏွစ္ေစာင္ကိုၾကည့္ကာ စေနေနည showအတြက္ ရင္ခုန္ေနမိသည္။
ငယ္ငယ္တည္းက ရြယ္တူအေဖာ္မ႐ွိတာမို႔ ဒီလိုShowေတြသြားၾကည့္ဖူးတာမဟုတ္။
အခုမွပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္႐ွားေနမိသည္။
လူအုပ္ၾကားတိုးေဝွ့ရမွာကို စိုးရိမ္မိေပမယ့္ ရီေဖးတစ္ေယာက္လံုးပါေနမွာမို႔ လံုျခံဳမႈအျပည့္႐ွိေနသလိုခံစားရသည္။
႐ွင္းလန္ ခနၶာကိုယ္ကိုအနည္းငယ္လွန္ကာ ေနာက္ကခံုကိုေက်ာမွီလိုက္လ်က္ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ
ရီေဖးအား
"ရီေဖး...''
"အင္း....''
"စေနေန႔ညအတြက္မင္းစိတ္လႈပ္႐ွားလား''
"ဘာကိုလႈပ္႐ွားရမွာလဲ''
ငပ်င္းေကာင္က အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ျပန္ေျဖေတာ့ ႐ွင္းလန္ တင္းသြားသည္။
ဒီေလာက္ေစ်းႀကီးတဲ့ပြဲကို အေခ်ာင္ၾကည့္ရမွာေတာင္
ဒင္းကစိတ္မပါလက္မပါနဲ႔တဲ့လား
"Korea idol ေတြကိုအျပင္မွာ အ႐ွင္လတ္လတ္ျမင္ရမွာေလ မင္းဘယ္လိုမွမေနဘူးလား''
႐ွင္းလန္ကေျပာလည္းေျပာ ဆတ္ခနဲေခါင္းလွည့္ကာ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ ရီေဖးေခါင္းအား ေဒါက္ခနဲေခါက္လိုက္ေတာ့
"အာ....ဒီေကာင္ေလး....''
"ေသေလ''
႐ွင္းလန္က အႏိုင္ရသူႏွယ္ ျပံဳးျပံဳးေလးေျပာေတာ့ ရီေဖးေခါင္းေထာင္လာကာ
"အတန္းထဲမွာငိုသြားခ်င္လားေျပာ..''
"ေသလိုက္ပါလား..ေဘာကိုငိုရမွာလား''
ရီေဖးက အံႀကိတ္ကာ လက္ဖဝါးေပၚေမးေစ့တင္လ်က္ ႐ွင္းလန္မ်က္ႏွာအားစူးစိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔ ႐ွင္းလန္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ကာ မ်က္လံုးျပဴးျပလိုက္သည္။
