Complete Happiness

Chapter 25 //

Sean’s POV

Asdfghjkl!!! @#$%^ !!

Pagkamalan daw akong gumawa nun kay Rosalie. Sa asawa ko?! Tangna namaaaan oh.

Siraulo na talaga yung Jessica na yun.

Binuhat ko ulet si Rosalie. “Huwag kayong aalis dyan. Mag uusap pa tayo” mahina ko lang na sinabi. Baka magising asawa ko.

“tumawag nga kayo ng room service. Pabili din kayo ng pang-gamot ng sugat”

Tsssssssssssssss!

BADING NA KUNG BADING pero nasasaktan ako para sa pag-aakusa nila.

Pinasok ko sa kwarto namin si Rosalie. Pinahiga ko siya sa kama.

Shit. Bakit nagkaganito si Rosalie. Puro sugat yung kamay niya. Magulo yung buhok. Namumula yung pisngi niya. Halatang nasampal.

Makakapatay ako ng tao nito ehh.

Humanda sakin yung may kasalanan nito.

Halatang umiyak siya. Tss. bakit kasi iniwan ko pa siya dun ehh. G*** talaga ako para iwan siya dun. Mabilis pa naman siya magtiwala kahit kanino. Tssssss. Hindi ko mapaptawad sarili ko.

Maya maya gumalaw siya. Nagising ko ata.

“S-Sean?” medyo hoarse yung voice niya.

Sigaw siguro siya ng sigaw kanina.

“Rosalie, andito na ako”

Binuksan niya yung mata niya. Umiyak na agad siya pagkakita sa akin.

“Shhhhh. Wag kanang umiyak. Sorry wala ako kanina. Nag-alala ako sayo ng sobra”

Pinunasan ko yung mga luhang tumutulo.

Bumangon siya at niyakap ako.

“S-Sean. B-bakit huk mo ako hindi binalikan” ramdam ko nababasa na likod ko.

Niyakap ko din siya. Mas mahigpit pa.

Ayokong aminin pero namiss ko siya.

“Binalikan kita kanina. Pagkabalik ko wala kana. Sorry wala ako sa tabi mo” hinahaplos ko lang yung likod niya.

“takot na takot ako kanina.. kala ko walang tutulong sa akin. akala ko katapusan ko na buti na lang dumating yung mga kaibigan mo”

“Sinaktan kaba nila?”

Humarap siya sa akin.

Tumango lang siya. Patuloy pa rin siya sa pag-iyak. Tssss. Nanginginig pa rin katawan niya.

Halos ang lamig niya na. Kinuha ko yung kumot at pinaikot sa katawan niya.

“Sorry Rosalie. Wala akong kewnta. Sorry” napayuko na lang ako.

Tsss. Galit ako sa sarili ko.

OO GALIT AKO SA SARILI ko kasi

Kasi gusto ko na ATA siya. Ewan. Mahalaga na siya sa akin eh.

Wala ‘to sa plano ehh. Kaso hindi ko talaga napigilan ehh.

Ibang klaseng babae si Rosalie. There’s something about her that no matter how hard you try to ignore her, you’ll find yourself coming back to her.Kaya galit din ako sa sarili ko kasi hindi ko siya nailigtas.

“Okay lang. Dahil alam ko, pag-gising ko andyan kana sa tabi ko at ikaw ang unang makikita ko. Ibig sabihin hindi mo ako kayang iwan. Salamat Sean at adito ka sa tabi ko. Nagpapasalamat talaga ako at nakilala kita. ” ngumiti siya sa akin

“Mas lalo akong nakokonsensya ehh. Huwag ka ngang ngumiti” at sumimangot nga siya

“Edi wag. Tss” nagulat ako ng bigla niyang hinawakan yung pisngi ko.

“Tumingin ka” utos niya.

“Tumingin ka nga kasi sa akin” tumingin naman ako.

“Ayan. A-ano..... hingang malalim huwag mo na akong iwan please. Ikaw na lang ang natitira sa akin. alam ko nagpakasal tayo dahil may balak kang makuha mula sa lola mo. Alam ko yun. Alam ko din na napilitan ka lang pero ako ............ oo napilitan din”

Ngek... tsss.

“Pero.........

Hindi ko pinagsisisihan yung desisyon ko. Huling taya ko na sa sugal yun eh. Ang pagpayag ko sa kasal kasi kapag hindi pa ako tumaya, baka wala ng dumating sa akin. wala akong pakialam kung matalo man ako sa sugal na ‘to at least nag try ako. Pero mas maswerte ako kapag nanalo ako”

“Alam kong talo ako sa sugal na ‘to, at least natuto ako. Natuto akong magtiwala, bumuo ng bagong alaala, at maging masaya. Kaya Sean ..........

wag mo sana akong iiwang mag-isa”

akala ko naman kung ano yung sasabihin niya.

“I promise you I won’t ”