Çiçekler de Ölür

⭕25

 Rumet, eli boş çıktığı otelden emniyete doğru ilerliyordu. Bir sonra ki işi, kamera kayıtlarını ve o gün çalışan kişilerin listesini alan polisi bulmaktı. Arabayı emniyete çekip, indi. Arkasından ekip arkadaşları da çıkmıştı. Emniyetin içine girdiğinde bir kaç kişinin ona baş selamı vermesini geri çevirmeyip, o da onları selamlamıştı. Koridorda ilerlerken, Berzan'ı gördü. Adeta bir fırtına gibi yanından geçip gitmişti. Bakışları dışarıya giden adama döndü. Sinirli görünüyordu.  Onu umursamadan toplantı odasına ilerledi. Onu takip eden ekip arkadaşlarına bakıp, beyaz tahtanın önüne geçti. En son bulunduğunu gösteren adresin üzerine çarpı işareti koyarak, arkadaşlarına döndü.

"Elimizde ki tek umut bu oteldi, ama adam otele bile gitmemiş!" diye çıkıştı sinirle. "Bu davaya o zaman kimin baktığını bulun bana!" dedi sinirli bir şekilde. Elinde ki kalemi ile Hakan'ı işaret edip konuştu. "Bu iş sen de Hakan, bu davaya bakan hangi memurmuş bul ve elinde ki listeyi ve kamera kayıtlarını al." Hakan başını salladı sadece. 

"Komiserim neden bunca yıl sonra kapatılan bu dosya tekrar açıldı?" Reyhan'ın sorusuyla ona döndü Rumet.

"Aslında bu dosya hiç kapatılmamış, sadece öyle gösterilmiş. Neden bilmiyorum ama gizli yürütülen bir dava. Ve... Hala gizli. Yaptığınız her şeyde dikkatli olun çünkü Haluk amir bu dosyaya çok önem veriyor." 

"Önemli birimi ki bu adam?" Yavuz'un sorusuyla Rumet ona döndü.

"Hayır o adam önemli değil, o ölmeden önce elinde olmaması gereken bazı belgeler vardı, işte o belgeler önemli. Eğer bu adamın katilini bulursak, o adamın elinde ki belgeleri de bulmuş oluruz."

***

Berzan elinde tuttuğu kağıdı yan koltuğa fırlatıp, sinirle arabayı çalıştırdı. Kafayı yemek üzereydi. Aylin dediğini yapmış, ona boşanma davası açmıştı. Arabayı eve sürerken, kaza yapıp yapmamak umurunda bile değildi. Aklı almıyordu. Nasıl olurdu da Aylin dediğini yapıp, ona boşanma davası açabilirdi. Sinirlendiği asıl şey o değildi. Zaten yıllardır bunun için uğraşıyordu, Aylin ile boşanmak için ama şimdi onun böyle bir şey yapmış olması onu neden bu kadar öfkelendirmişti? İstediği bu şeyi karısı ona altın tepside sunarken, şimdi neden bu kadar sinirli ve öfkeliydi?

Araba evlerinin kapısının önünde durduğunda, yan koltukta ki kağıdı eline alıp, arabadan indi. Hızla evin kapısına gelip, cebinde ki anahtarı çıkardı ve kapıyı açarak içeri girdi. Merdivenlere yönelirken bağırmaktan kendini alamadı.

"Aylin!" evde sadece Berzan'ın sesi yankılanıyordu. Bütün odaları tek gezdi hiç bir yerde yoktu. Aylin'in odasının önüne gelip kapıyı çalmadan direk açtı. Odada kimse yoktu. Berzan yutkunmadan edemedi. Hızla kendini içeri atıp, dolabın kapağını açtı. Dolabın içi bomboştu. Berzan elinin titrediğini hissetti. Diğer kapağı da açtı, oda boştu. Bütün her yer boştu. Berzan elindeki kağıda bakarken yutkundu. Aylin, onu terk etmişti...

****

 Elinde tuttuğu valizi ayaklarının dibine bırakıp, kapıyı çaldı Aylin. Bir süre açılmasını bekledi. Dedesi çok yavaştı artık. Birkaç dakika sonra açılan kapıyla gülümsemeye çalıştı. Dedesi elinde ki bastonu ile zor ayakta dururken, Aylin'e  bakıp güldü. "Kızım sen mi geldin?" Aylin başını usulca sallayıp, dedesinin boynuna sarıldı.

"Seni çok özledim dede." Dedesinin boynundayken gözlerinden bir damla yaş aktı yanaklarına doğru. Geri çekilirken, burnunu çekip gözlerini sildi. "Sen beni özledin mi?" Aylin, yaşlı adamın bakışlarının yerde olduğunu görünce o da bakışlarını yere dikti. Valizine bakıyordu. Yaşlı adam valizde ki bakışları kaldırıp, Aylin'in yüzüne baktı.