Çiçekler de Ölür

⭕47

BEN GELDİMMMM. BİLİYORUM ÇOK GEÇ GELDİM KUSURA BAKMAYIN AMA GERÇEKTEN ÇOK GEÇERLİ SEBEPLERİM VAR... DERSANE'NİN KAMPI VARDI VE GERÇEKTEN BENİ ÇOK YORUYORDU VE O YORGUNLUKLA BİLGİSAYARI BİLE ELİME ALAMIYORDUM... AMA TELEFİ ETMEYE ÇALIŞACAĞIM BU HAFTA ELİMDEN GELDİĞİNCE FAZLA BÖLÜM YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM.... SEVİLİYORSUNUZ....   😍😍

KEYİFLİ OKUMALAR...

*

Berzan oturduğu masanın üzerine parmaklarını tıkırtatıp kendince ritim tutarken bakışları yine kapıya döndü. Bugün kardeşi gelecekti. Yıllar sonra ilk defa göreceği canı, kanı, her şeyi... Özlemişti kardeşini, heyecandan ne yapacağını bile bilmiyordu. Açılan kapıyla bakışlarını kapıya çevirdi hızla. Kapıda duran gardiyanın yanında Bahar ve hemen yanında Sinan duruyordu. Oturduğu yerden hızla kalkarken Bahar'da ona doğru hızla ilerlemeye başlamıştı bile. 

"Abi." Bahar'ın titreyen sesine karşı iç çekip kardeşini kollarının arasına aldı. Huzur bulduğu kardeşinin kokusunu derince içine çekti. "Çok özledim seni abi." Kendini geri çekerek kardeşinin yüzünü ellerinin arasına aldı. 

"Sen mi ben mi be Bahar'ım? Sen mi ben mi?" Bahar'ın dolan gözlerine tezat gözlerindeki o ışıltının adını biliyordu Berzan. Bu ışıltı; bunca yıldan sonra ilk defa birbirini gören iki kardeşin kavuşmasında ki ışıltıydı.  Berzan, Bahar'ı  yanında duran sandalyeye oturması için çekip o da hemen yanındaki sandalyeye çöktü. Sinan da tam karşılarında ki sandalyeye çöktü. Özlemişti abisiyle ikizini yan yana görmeyi...

"E güzelim ne yaptın? Nasıl geçti o kadar zaman?" Bahar gülümserken derin bir nefes aldı. 

"Yani, vicdanım sustu önce, sonra saçlarımı açık bırakmaya başladım." derken saçlarını gülümseyerek omuzlarından sarkıttı. "Aynada sadece kendimi görmeye başladım... Bu galiba en sevdiğim şeydi. Çünkü uzun zamandır aynalarda kendimi göremiyordum. O adamı benim öldürmemiş olmam yaşadığım bütün o kötü günleri unutmama yetti biliyor musun abi? Ama sonra sen... Sen benim yüzümden hapse girdin, en önemlisi işinden oldun. Ben çok özür dilerim abi. Sana bunları yaşattığım için gerçekten çok özür dilerim." Berzan, Bahar'ı kendine doğru çekip kardeşine sımsıkı sarıldı.

"Senin yüzünden olmadı bunların hiçbiri Bahar. Bu yaşadığımız şeylerin hiç birinde senin suçun yok. Bunun tek sorumlusu Dedem..."  Bahar başını iki yana salladı hızla. 

"Bütün suçu dedeme yükleyip bu işin içinden hiç suçum yokmuş gibi sıyrılamam abi. Bu olayda en büyük suç benim. O otele hiç gitmemem gerekiyordu, yada seni çağırmamam..."

"Geçti gitti artık  bunu tartışmanız hiçbir şeyi değiştirmeyecek!" Sinan'ın konuşması üzerine Bahar ve Berzan ona dönmüştü. 

"Haklısın." dedi Berzan eli kardeşinin saçlarındaydı."Başka? Nasıldı içerde çok sıkıntı çıkaran oldu mu sana karşı?" Bahar başını iki yana sallayıp konuştu.

"Yok!" dedi. "Bir arkadaş edindim... Gerçi hepsi arkadaşım, kardeşim, ailem oldu ama Cemre... O da çok şey y1aşamış abi... O da kardeşi için girmiş hapse." Gülümsedi Bahar, aklına verdiği söz geldi. "Diyar... Kız kardeşinin adı. Böyle kızıl uzun saçlı,  kahverengi gözleri olan çok güzel bir kız... Abisi Diyar'ı satmış, uzun süre aramış Cemre kardeşini ama bulamamış, en son abisinin kapısına dayanmış. Aralarında büyük bir kavga çıkmış, abisi Cemre'ye silah çekmiş o kargaşada da abisi vurulmuş, komada... söylediğine göre 4 yıldır adam komadaymış... Abi... Kız kardeşi daha 15 yaşındaymış... Abisi Diyar'ı sattığında daha 15 yaşındaymış..." Bahar, masada ki bakışlarını kaldırıp abisine sonra da ikizin baktı. "Ben çıkmadan önce Cemre'ye bir söz verdim, kardeşini bulacağım dedim. Benim Diyar'ı bulmam lazım."