multi: Sinan Güngör
SELAMMMM NASILSINIZ BAKALIM? BEN YORGUNUM BİRAZ... BÖLÜMLER ÇOOOK GEÇ GELİYOR VE HATTA KISA GELİYOR BİLİYORUM AMA NE YAPABİLECEĞİMİ BİLMİYORUM. ÇÜNKÜ ZAMANIM YOK. AMA ŞÖYLE BİR DURUMDA VAR, HİKAYENİN 3-5 BÖLÜMÜ KALDI SONRA BİTECEK (YANİ İNŞALLAH, ÇÜNKÜ SÜREKLİ BİR ŞEYLER ÇIKIYOR) .
NEYSE ŞİMDİ GELİYORUM MAZERETİME; BEN BİR YKS ÖĞRENCİSİYİM, ÜNİVERSİTEYE HAZIRLANIYORUM. DERSİDİR, SINAVIDIR, ÖDEVİDİR, KONU BİTİRMESİDİR BİR TÜRLÜ BİTMİYOR YA. BAZEN KEŞKE GÜN 30 SAAT FALAN OLSA DİYORUM AMA OLMUYOR. YANİ ANLAYACAĞINIZ SINAVA KADAR (YANİ DÖRT AY) BÖYLE. YANİ ATMAYA GAYRET EDECEĞİM AMA GEÇ GELİRSE VEYA GELMEZSE FALAN BANA KÜSMEYİN. SEVİLİYORSUNUZZZZ. <3
*
"Bu sondu." Aylin karşısında duran Denizin alayla harmanlanmış suratına bakarken kaşlarını çattı. "Ciddiyim ben!"
"Ben de ben de." Denizin alay dolu sesine karşı sinirle başını kaldırdı.
"Ne yapsaydım! O küçücük çocuğun evlenmesine izin mi verseydim?" Deniz Aylin'e umutsuz vaka olduğunu belirtir gibi başını salladı.
"Sen bunu söyleyerek kendini avutuyorsun Aylin! Sen hala Berzan'ın istediği tereddütsüz kabul ediyorsun, yok onun için yaptım bunun için yaptım hep laf. Ne kadar unuttum bitti desende sen de bir şeyler bitmemiş. Aklında bitirmişsin ama kalbinde henüz daha değil." Aylin Denizin söylediklerine karşı burnunu kaşıyıp oturduğu yerden kalktı. Çoğu zaman gerçekler kırılmasına neden oluyordu ve o gerçeklerden biri de kesinlikle buydu. Kalbine söz geçirememesi. Ama zamanı gediğinde onu da başaracaktı, bunu biliyor kendine güveniyordu.
"Ben gidiyorum." Söyleyecek bir şeyinin olmaması, karşı çıkamıyor oluşu gururunu incitiyordu.
"Nereye?"
"Berzan'ın yanına. Küçük kızı yanımda taşıyacak değilim her halde. Bir şeyler düşünmüştür her halde." Deniz omzunu silkip başını salladı yalnızca. Aylin yandan kısa bir bakış atıp ceketini ve çantasını alıp odadan çıktı.
*
Bahar önüne konan dosyaya bakıp iç çekti. Bu dosya da hapishanedeyken ona yoldaşlık eden can yoldaşım dediği arkadaşının, yani Cemre'nin kız kardeşi Diyar'la ilgili bilgiler vardı. İçinde nelerin olduğunu bilmiyordu ama hissediyordu, canını sıkacak şeyler vardı bu dosyada.
"Yani pek iç açıcı şeyler yok ama bence ordaki bilgilerin çoğu yalan ya da yanlış." Bahar tepesinde konuşan ikizine bakıp kaşlarını kaldırdı.
"O ne demek şimdi ya?" Sinan karşısında ki koltuğa oturup eliyle bacağını sıvazladı. Kumral saçları uzamıştı, kestirmeliydi en kısa zamanda.
"Kızla görüştüm, bir şey var kızda... Çok tuhaf bir şey. Yalan söylüyor sanki. Dosya da yazan hemen hemen her şeyi o da söyledi bana ama hiç inandırıcı gelmedi. Tek bir kelimesi bile." Bahar havalandırdığı kaşlarını indirmeden bakışlarını elinde ki dosyaya çevirdi. "Evli, bir çocuğu var, izmirde yaşıyor, eski hayatından nefret ediyor ve eski zamanlarına ait hiç kimseyle görmek, görüşmek istemiyor. Buna ablası da dahil." Bahar anlayışla başını sallarken iç çekti.
"Haksız da sayılmaz değil mi?" diye mırıldandı kendi kendine. Sinan alayla ikizine baktı.
"Ablası onun için onca şey yapmışken bile mi?" Bahar Sinan'ın sözleriyle duraksamadan edemedi. Bakışlarını dosyadan çekip ikizine baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çiçekler de Ölür
Ficção Geral"Sonra bir gün balkondan sarkan küçük bir kız çocuğu kalp ritmimi değiştirdi." Bakışlarını üst üste duran ellerinden çekip, Bahar'ın yüzüne dikti. "Ama ben ona dokunamıyorum bile." Dolunayın aydınlattığı gecede Bahar'ın gözünden akan bir damla yaş...
