"Kiminin babası padişah, sorunu çözer
Kiminin babası fotoğraftan gülümser"
"Allah'a emanet olun!"
"Sen de kızım. Eve varınca haber et."
Başımı salladım ve bahçeden geçtim. Ardımdan kapının kapandığını duyduğumda bahçenin demir kapısına varmıştım bile.
Günün yarısını Gül'de geçirmiştim neredeyse. Annem gelmiş olmalıydı işten. Yorgundu da muhakkak...
"Şş! Zeynep! "
Kaşlarımın çatıldığını hissedip arkamı döndüm.
"Volkan ağabey... Sen miydin?"
Başını salladı. Lacivert üniformasıyla indi arabasından.
"Nereye?"
"Eve," dedim omuz silkerek. Volkan ağabey polisti. İşten geliyordu.
"Bırakayım seni, ister misin?"
"Yok, sağ ol. Yakın ya zaten."
Başını kaşıdı. Kumral saçını alnından çekti. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi eliyle 'bir dakika' der gibi bir işaret yaptı. Arabaya girdi yeniden. Çıktığında elinde iki poşet vardı. Birini uzattı.
"Tatlı almıştım da... Bu da Sultan teyze ve senin."
"Aslında annen de sütlaç yaptı az önce ama..." Elindeki poşeti alırken güldüm. "Sen sütlacı yersin, bunu da Gül yer artık."
Güldü. "Aynen," dedi evine doğru bir bakış atıp. "Sütlaç aşktır."
"Bilmez miyim?.."
"Eve varınca haber ver." Bir adım uzaklaştı ve ellerini cebine koydu.
"Tamam, teşekkürler ve iyi akşamlar!"
Volkan ağabeyin yanından ayrıldıktan iki dakika sonra falan evimin sokağına geldim. O an bir şey dikkatimi çekti. Bu sokağa uymayan ve evimin önünde olmaması gereken bir şey... Siyah, büyük bir araba... On iki sene önce onun binip gittiğine benzeyen bir araba...
"Allah'ım... Hayır, lütfen... Lütfen..."
Neredeyse koşarak, imkan olsa uçarak, eve vardım. Sabırsızca zile bastım. Karşı binamızdaki Leyla abla camdaydı. Korkarak ona döndüm.
"Leyla abla... K-kim var evde?"
Leyla abla garip bir endişeyle baktı yüzüme. O daha cevap veremeden kapının otomatik sesi duyuldu. Hızla merdivene koştum. Çok uzun sürmedi ikinci kata çıkmak ama o kapının önünde beklediğim birkaç saniye çok uzun sürdü.
"Anne?"
Yutkundum. Kapının önünde kocaman ayakkabılar vardı.
"Misafirimiz mi var, anne?"
Annem kızarmış gözlerini kaldırdı. Başını salladı ağır ağır.
"Kim gelmiş?"
Sustu. Susması bir cevaptı. Korkuyla nefesimi tuttum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZERDALİ
Fiksi Remaja"Sen geldin ve sorgulamaya başladım ben. 'Bu kız kim?' dedim kendi kendime. 'Neden böyle?' dedim. Sen geldin, Zeynep ve ben içimde garip bir hisle boğuşurken buldum kendimi. Hayatın nedenini, niçinini, nasılını sordum kendime." Burnunu çekip bakışla...
