Hidden Identity

Epilogue

HIDDEN IDENTITY

Dedicated to: Krishna Victoria

Life is not always easy to live, but the opportunity to do so is a blessing beyond comprehension. In the process of living, we will face struggles, many of which will cause us to suffer and to experience pain. sabi nga ni Lionel Kendrick.

It's been 6 years since i eloped with Menezo. We lived in Boston kung saan malayong mahanap kami nina mommy at ng dad niya. Thalia, Hillary, Unier, Austin, Phoebe, Chizka and Xenon helped us. They changed our name so people know me as Tricia Harper and Menezo as Jake Miller mabuti nalang din at ng nakaalis kami ng Pilipinas ng matiwasay dahil pati ang mga tauhan ni mommy ay nakabantay sa lahat ng airports. We didn't know what to do without them, i was so glad that they were our friend. They took the risk even though alam nila na masasali sila sa gulo namin. Last year Thalia told us that our parents were planning to abduct the seven of them para sabihin kung nasaan kami ngunit hindi natuloy dahil pinigilan ng mommy ni Thalia ang mommy ko. Up until now they are still searching for us but i'm not worried since i know that Thalia and Hillary already got us covered. I could not imagine what my life could be right now it if wasn't for them.

Bumibisita din silang pito dito sa amin tuwing summer minsan at kung hindi sila busy. Palagi kaming may baong kwento sa isa't-isa at nagkakatuwaan.

Nandito ako ngayon sa mall naghahanap ng pwedeng maireregalo kay Cunier anak ni Chizka at ni Unier. Cunier  is already 5 at ang alam kong mahilig siya sa superman na laruan ngunit gusto kong iba naman. Napatigil ako sa pagtitingin sa mga laruan ng biglang tumunog ang cellphone ko. I smiled instantly ng makitang si Menezo ito.

"Hi my engineer," natatawang saad ko. Parehas na kaming naka graduate ni Menezo. Naabot na talaga niya ang pangarap niya, ang maging isang ganap na engineer. It has always been his dream eversince he was a kid and i am so damn proud of him. I'm a police captain and i love my job.

"Baby!" sigaw niya at alam kong nakanguso na ito ngayon.

"Oh? Anong nangyari sayo?"

"Saan ka?"

"Nasa mall, bakit?"

He sighed, "Pupunta ako diyan ah?"

"Bat naman? May trabaho ka pa diba?" natatawang saad ko.

"Eh miss na kita!" pagmamaktol niya.

Napailing ako dahil kahit ako din ay namimiss na siya. 6 years of being with him walang nagbago sa aming dalawa. He's still the same Menezo that i knew. Hanggang ngayon din ay pinagseselosan padin niya si Austin lalo kapag umaakbay si Aus sa akin, hindi niya ako iimikan at sasamaan parin ng tingin. Nung una nga ayaw niya akong payagan maging police dahil marami daw lalaki ngunit nakumbinsi ko parin siya. Nababaliw na nga ako minsan dahil gusto niyang magpagawa kay Hillary ng voice recorder at ilagay sa damit ko para pag may kumausap daw na lalaki sa akin ay maririnig niya. He's still possessive and every single day of my life i always fall inlove with him.

Naiinis din siya pag may lumalapit sa kanyang mga babae ngunit hindi naman ako nagseselos. I trust him at alam ko namang ako lang ang mamahalin niya. Inaaway niya din ang mga babae na lumalapit sa kanya para daw sa akin. I don't know why but i find it cute.

Minsan lang din kung magkita kaming dalawa dahil busy na kami sa kanya-kanyang trabaho namin madami din ang kumukuha sa kanya dahil sobrang galing niyang inhenyero ngunit kapag naman nagkikita kami, imbes na magpahinga ay sinusulit namin ang mga oras na magkasama. He would always take me on a date, cook for me in the morning, sings for me in the night and cuddle with me when he's tired.

Wala na akong mahihiling pa. Sobrang perpekto na niya para sa akin.

"Baby? Hello andyan ka pa?"