Finding Ms. Right

Chapter 15: Section C

JANA

I sighed when I saw AU. Malapit lapit na kami. Kung sakali, ngayon ko na lang ulit makikita si Lucy. I'm nervous. Not because I know that she's mad but because...I don't know. Ewan ko ba. Kinakabahan ako sa hindi ko malamang dahilan.

"Bye Manong Sic!" sabi ko at tumango na lamang siya. Mabilis akong bumaba ng sasakyan and I immediately rolled my eyes. Paano ba naman kasi? Pagbaba ko pa lang tinginan na agad sila.

Hindi pa din ba tapos ang issue? Mga bwiset. Utak nga naman ng mga tao, ang bagal makaget-over. Hayst.

Pumasok na ako ng gate at hindi na inalintana ang mga tingin nila. Hindi sila masyadong importante para pagtuunan ng pansin.

I just walk towards our classroom without looking to anyone. Nagbubulungan pa nga ang iba pero naririnig naman. At tama nga ako, tungkol pa din iyon sa pagsuntok ko sa mukha ng lalaking iyon. Grabe. Basta tungkol sa lalaking 'yon sikat na sikat ang issue eh.

Pati kaya pagtae niya issue din? Baka kung ako 'yon hindi ako makapagpigil at ipatahi lahat ng bibig ng mga estudyante dito.

Pagkapasok ko pa lang, as usual, hindi na ako nagulat dahil na sa akin ng atensyon nila.

"J-Jana?" I smiled when Lucy suddenly stood up in her seat because of shocked ng makita ako. Syempre, akala nyan nagtransfer na ako. But thankfully, dahil na din sa lalaking iyon kaya hindi natuloy.

Lumapit ako sa kanya at natawa ng makitang naiiyak siya. "Oh? Gulat ka noh?" natatawang tanong ko. I was shocked when she hugged me but it made me smile in the end.

"A-akala ko you really transferred n-na!" sabi niya pero medyo mahina lang. Naramdaman ko namang tinitignan kami ng ibang mga kaklase namin but we both don't mind. The hell they care? Kalbuhin ko sila dyan makita nila.

"Hindi ko na tinuloy, 'wawa ka naman kasi" pang-aasar ko at hinampas niya ang likod ko. Imbes na masaktan ay natawa na lang ako.

"Bad you!" sabi niya at humiwalay na. Nagpunas punas siya ng mukha at
natawa na lang ako dahil ginagawa niya 'yun while glaring at me.

We both sat down to our seats at nag-usap na lang. 'Di ko din maiwasan na taasan ng kilay ang mga bitch naming kaklase dahil sa sulyap sulyap nila. While I smiled at Clarrise when I caught her looking at us, I saw insecurity in her eyes but she managed to smiled back. Bigla kong naalala si Leila. Kamusta na kaya 'yun? Sana hindi siya nahihirapan sa bago niyang school.

Si Clarrise naman, ang
madalas niyang kasama ngayon ay si Bianca. One of her friends too pero alam kong nangungulila pa din siya kay Leila. Bigla tuloy akong nainis kay Alvarez. Kung iisipin may kasalanan ang bwiset na 'yun. Dahil lang sa pagbanggit ng name niya nagpahiya na?

Tinanong ko noon si Clarrise at ang sabi niya, talagang crush daw ni Leila si Alvarez pero 'yung nangyari sa kanya sa cafeteria ay dare lang daw sa kanya. It was Trish who gave her the dare na sabihin daw ni Leila ang name first name ni Alvarez. Who's Trish? Siya lang naman 'yung babaeng nakasagutan ni Clarrise noong isang araw. Galing magbintang pero siya naman pala may pakana.

But I'm wondering kung bakit ba nagagalit si Alvarez kapag tinatawag siya sa first name niya. Sabi sa akin ni Lucy, the time when she was still stalking him, mga kaibigan lang daw at malalapit kay Alvarez ang pwedeng tumawag sa kanya sa pangalan niya. But she never mentioned why. Arte lang siguro ng lalaking 'yun.

"Aray ko! Gaga! Ba't ka nanghahampas?" natatawang tanong ko kay Lucy dahil bigla na lang niyang hinampas ang braso ko.

"It's because you're not listening to me naman eh! I'm telling kwento here then you're not nakikinig naman" nakapout na sabi niya.