Patenci Gençlik Yolda...

ÖYLEDİR O ÇILGIN... -42. bölüm-

Ambulans gelir...

Doğan: Ben iyiyim istemiyorum ya sedye falan!?

Doktor: Oğlum uzatma işte bin!

Doğan: Ya Ela'nın durumu daha aciill?!

Doktor: Bin yoksa kendim bindiririm bak?

Doğan: Bindir bakalım!

Doktor yanındakilere söyler ve onlar da Doğan'ı kaldırırlar.

Utku: Kahretsin! Hepsi benim yüzümden! Elindeki resimi onu affetmem için yaptı kesin!

Doktor: Ambulansla gelmek ister misin?

Utku: Evett!

Doktor: Tamam öne bin.

Utku: Ela'nın olduğu ambulansa bindim. Başında ki camı çıkarttıklarında her taraf kan oldu ama ahh bile demedi? Sonra oraya pansuman yaptılar.

Doktor: Neşter.

Hemşire: Buyrun efendim.

Utku: Neşteri ne yapacaksınız?

Doktor: Kafasında cam kalmış olabilir.

Utku: Ama uyuşturmadınız? Canı çok yanar?

Doktor: Yapabileceğim hiçbir şey yok.

Utku: Ne biçim ambulans bu ya?!

Hemşire: Çocuğu sakinleştirmem gerek, konu açayım. Heh buldum.

...

Hemşire: Yakışıklı?

Utku: Efendim?

Hemşire: Sen bu tatlı kızın neyi oluyorsun?

Utku: Sevgilisiyim. Dedi Ela'ya bakarak.

Hemşire: Sevgilin çok güçlü.

Utku: Öyledir o çılgın.

Hemşire: Ne oldu ona?

Utku: Ben, ben bilmiyorum ama benim yüzümden oldu. Biz kavga etmiştik. Daha sonra benim resmimi çizmiş resmi gösterir bana getirirkende...

Hemşire: Anladım...

...

Hastaneye gelirler...

Defne: Doğaann!!?

Ayla: Ne oldu onlara?

Deniz: Doğan?! Ela!?

Utku: Bir şey sormayın lütfen... Kendini suçlu hissediyordu.

Defne Ela'nın sedyesini tutmuş koşarak ilerliyordu.

Defne: Neyi var onun?! Ne oldu ona!?

Doktor: Kızı alın! Defne'ye bakmıyordu sonra baktı ve Defne olduğunu anladı izin verdi.

Defne: Eylül abla neyi var onun?

Eylül Hanım: Bilmiyorum ablacım. Biraz müsade et ben ameliyata almalıyım.

Defne: Anladım, kolay gelsin.

Eylül Hanım: Teşekkür ederim.

...

Defne...

Doğan'ın odasına gittim. Onun pek bir şeyi yoktu. Noldu Ela'ya!?

Doğan: Beni hiç mi merak etmedin?

Defne: Merak etmedim mi?! Ben hastaneye geldiğin an senin adını bağırdım.

Doğan: Herhalde yani. Şeyy Ela iyi mi?