Patenci Gençlik Yolda...

KAFA DAĞITALIM...

Utku Ela'yı bıraktı, ve kendini yatağa bıraktı. Başını yastığa gömmüştü ve sesi çok boğuk çıkıyordu. Sessizce çok uykum var... Dedi.

Utku: Gel buraya.

Ela: Ne?

Utku: Gel buraya, seninle uyuyacağım.

Yüzüne mal mal baktıktan sonra beni bileğimden çekince yanına düştüm ve sesimi çıkarmadan uyumaya başladım.

Sabah...

Feride teyze sabah onları kahvaltıya çağırmak için odaya girdiğinde Ela ve Utku'yu sarılır vaziyette uyurken gördü.

Feride teyze: Çocuklar hadi uyanın. Kahvaltı yapacağız.

Utku: Hı? Hee Feride teyze, geliyoruz. Dedi, derken doğrulmuştu.

Ela: Geliyoruuuz.

Feride teyze: Gelirken Defneleri de uyandırın.

Utku: Tamam.

Feride teyze: Hadi bekliyorum.

Kalkarlar...

Ela: Git bir zahmet üstümü değiştireceğim?

Utku: He tamam, ben Doğanları çağırıyorum. Sana bakmaya gelirim.

Ela: Tamam.

Üstümü giyindim ve telefona baktım. Laann Ilgın niye bizi takip ediyor?! Engellesem mi ki? Neyse Utku gelsin ona sorayım. Patenlere falan bakıyordum. Utku geldi.

Utku: Hadi gel inelim aşağıya.

Ela: Bir gelsene.

Arkamda duruyordu, telefona yaklaşmak için kafasını omzuma dayadı ve telefona bakmaya başladı.

Ela: Irmak bizim hesabımızı takip ediyor? Engelliyim mi?

Utku: Bilmem, ama bence engelle.

Ela: Tamam hadi inelim.

...

Masaya otururlar...

Feride teyze: Kızım senin başında ki şey ne bandaj mı?

Doğan boğazında yemek kalmış gibi yaptı ve öksürmeye başladı.

Ela: Hiiç paten sürerken tenis kortunun kenarına çarptım.

Feride teyze: Orada yol yok, niye oraya girdiniz ki?

Ela: Ne bilim kestirme işte.

Feride teyze: İnandırıcı değilsin, doğruyu söyle.

Doğan: Feride teyze biz Ela ile kavga ettik sonra ben biraz fazla sinirlendim Ela'yı ittim. Kafasını çarptı. Üzgünüm.

Feride teyze: Neden kavga ettiniz?

Ela: Ben Doğan'ı kuzeniyle gördüm. Ama kuzeni olduğunu bilmiyordum gittim bağırdım, biraz fazla ağır konuştum sanırım. İşte Doğan bana Git canını yakacağım diye korkuyorum! dedi. Ben biraz daha bağırınca sinirlendi ve itti. Ben zaten hayal meyal hatırlıyorum.

Feride teyze: Doğan sen haklısın çünkü Ela sinirlendiğinde çok kırıcı olabiliyor. Düşünmeden konuşuyor, sanki karşısındaki insanı hiç tanımıyormuş gibi konuşuyor.

Doğan: Ama itmemeliydim, daha kötü bir şey de olabilirdi.

Ela: Ama olmadı ben iyiyim. Defne daha iyi misin?

Defne: Ne kadar iyi olabilirim? Dedi ve kalktı. Ben doydum Feride teyze, eline sağlık.

Kapıyı çekti ve gitti.