Patenci Gençlik Yolda...

SÜRPRİZ!!! -17. bölüm-

Utku'nun Gözünden...

Herkes benim odamdaydı. Patenlerim baş ucumda duruyor ama sanki bana kilometrelerce uzaktaymış gibi hissediyorum. Ela ile yalnız kalmak istiyordum. 

Utku: Arkadaşlar Ela ile yalnız kalmak istiyorum. Bizi yalnız bırakır mısınız? Lütfen...

Doğan: Tabii ki... (Ela'ya göz kırptım ve gülerek odadan çıktım.)

Ela: Sende iyi alıştın he benle yalnız kalmaya. (gülümseyerek söyledim.)

Utku: Seni yanımdayken bile özlüyorum biliyor musun?

Ela: Anlamadım?!

Utku: Anladın!

Onu belinden tuttum ve kendime çektim. Gözlerini kaçırıyordu, yanakları kıpkırmızı olmuştu. Bu hali çok hoşuma gidiyor... Bir dakika ben Ela'dan mı hoşlanıyorum?                                                      Birbirimize öyle yakındık ki nefesi yüzüme değiyordu. Gözleri... gözleri çok güzel parlıyor...

Ela'nın Gözünden...

Kalbim çok hızlı çarpıyor. Gözlerini dikmiş gözlerime bakıyordu. Gözlerinde kendimi gördüm... Neden beni birden kendine çekti? Beni mi seviy...

Utku'nun Gözünden...

İçinden konuşmasına dahi izin vermeden ona sımsıkı sarıldım,sanki bir daha göremeyecek gibi. Bir anda bir kapı sesi duydum. Ama bizimkilerdir diye kendimi geri çekmedim. Daha sonra ses gelmedi, ikimizde birbirimizi yavaşça ittik. Yan tarafa döndüğümde bilin bakalım hangi manzarayla karşılaştım? ANNEM GELMİŞ!!!

Annem: Sürpriz!

Utku: A-anne h-hoş geldin.

Annem: Hoş buldum,hoş buldum.

Utku: Ş-şey anne.(elimi enseme koydum ve utanarak söyledim.)

Annem yanımıza oturdu ve bizimle konuşmaya başladı.

Annem: Söyleyin bakalım ne zamandır sevgilisiniz?

Utku & Ela: Biz sevgili değiliz!

Annem: Belli belli.

Utku: Anne ciddiyim biz sadece yakın arkadaşız.

Annem: Oğlum ikinizin de birbirinizi sevdiği basbaya belli işte. Üstelik çok yakışıyorsunuz. 

Ela: Nesrin teyze biz Utku ile yalnızca arkadaşız aramızda bir şey olamaz.

Annem: O zaman neden hastanede Utku'nun odasına sen girdin. Normalde Doğan o odaya kimseyi sokmazdı,kendi girerdi. O Utku'nun kardeşi gibidir. Nasıl oldu da senin girmene izin verdi?

Ela: Bilmiyorum ben Utku'yu o halde görünce çok endişelendim. Üstelik Utku'nun yanına girmem için Doğan beni ikna etti. Ben sizin girmenizin daha uygun olduğunu düşünmüştüm. 

Annem: Demek Doğan'da anlamış. dedi gülümseyerek.

Utku: Anne,inanmıyor musun bize? 

Annem: Hadi diyelim ki siz doğru söylüyorsunuz gözlerinizi nasıl açıklayacaksınız? Onlar asla yalan söylemez. Lütfen aranızda bir şey varsa söyleyin kızmam ben size. Aksine sevinirim. Böyle tatlı bir kızla sevgili olursan.

Ela: Nesrin teyze biz yalnızca arkadaşız.  :D

Annem: Siz bilirsiniz. Ama şunu unutmayın,"Eğer aşk sizi bir kere yakalarsa ömür boyu bırakmaz."

dedi ve odadan çıktı. İkimizde bir oh çektik. Birbirimize az önce ne oldu? der gibi bakıyorduk. Hakikaten az önce ne oldu :D

Ela'nın Gözünden...

Az önce hayatımın travmasını yaşamış olabilirim. Nesrin teyze ne meraklı bizim sevgili olmamıza. Neyse en azından inandırdık. Aslında sevgili olmamız o kadar kötü olmaz ama... Ne saçmalıyorum ben ya. Onun ela gözlerine kanmamak elde değil. Ben sevgili meraklısı kızlardan falan olmam,olamam. Ama her sevgilisi olan demekte sü*tük demek değil elbette.

Deniz ve Ayla Ne Alemde?....

Deniz: Ayla biraz konuşabilir miyiz?

Ayla: T-tabii, konuşalım?

Deniz: Gel bahçeye çıkalım. (Utkuların evindeler.)

Ayla: Olur hadi gidelim. 

Deniz: Neden bana böyle davranıyorsun? Öyle çok üzülüyorum ki... Ben özledim Ayla. SENİ ÖZLEDİM! Anlıyor musun? Çok seviyorum seni!!!  (öyle bağırıyordum ki korkmuştu)

Bağırmıştım,sakındı ve gözlerini kapattı. Beni dinliyordu. Onu korkutmuştum. Yüzünü avuçlarımın içine aldım ve "Çok seviyorum seni esmer bomba" <3 dedim. Her cümlemde daha çok şaşırıyordu. Onu seviyordum. Bundan emindim artık! 

Deniz: Benimle çıkar mısın güzellik? <3

Ayla: E-evet, EVEETTT!!!  gözlerimden düşen mutluluk yaşını serbest bıraktım. 

Deniz: Dünyanın en mutlu insanı olmak nasılmış bana bunu öğrettiğin için teşekkür ederim "sevgilim" 

Ayla(içinden): SEVGİLİM DEDİ! BANA SEVGİLİM DEDİ! İNANAMIYORUUMMM!!! <3 <3 <3 

Deniz Anlatıyor...

Onu kucağıma aldım ve döndürdüm. Nesrin teyzenin bizi izlediğini görünce Ayla'yı bıraktım ve omuzlarımı silkeledim. Nesrin teyze yanımıza gelip, 

Nesrin teyze: Çocuklar sizden bir şey isteyebilir miyim?

Ayla: Tabii Nesrin teyze.

Nesrin teyze: Güzeel. Bakın şimdi.....

(UMARIM BÖLÜMÜ BEĞENİRSİNİZ YORUM VE VOTE/OY ATMAYI UNUTMAYIN BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE <3 :)