Patenci Gençlik Yolda...

BASKIN BASANINDIR!

Doğan: Ya bizim manyakları basalım mı?

Deniz: Abi bilemedim ki şimdi çifte kumrular.

Defne: Onlar sizin gibi değiller merak etme. 😉

Ayla: Seni döverim karşim.

Doğan: Yaw durun bi, gidelim hadi yanlarına.

Ayla: Aynen ya gidelim.

Doğan & Deniz: Anahtarı aldın mı? Ne!? Yaw tekrar etme! Jsksjksjks

Doğan: Kapıda mı kaldık? Pess yani.

Deniz: Aman boş ver ben Utkulara giderim sizi bilmem. 😁

Ayla: Benim evim var karşim. Defne de bizde.

Doğan: Ben Defne'yi sana bırakır mıyım acaba?

Defne: Sana n'oluyo amk?

Doğan: Hani biz sevgiliyiz ya? Hahhaha

Defne: Çok komik.

Doğan: Ee komik?

Ayla: Neyse hadi gidelim camdan girecek değiliz eve?

Deniz: Aslında iyi fikir he?

Defne: Deniz saçmalama.

Deniz: Tamam tamam 😁 hadi gidelim.

...

Ela: Geçemezsin işte anla 😎

Utku: Sen öyle san bakalım.

Ela: Göreceğiz.

Defne: Doğan! Ela orada!

Doğan: Baskın basanındır! Hii!?

Ela: Hii!?

Utku: N'oluyor lan?

Defne: Tipe bak Jsksjks

Ela: Doğan kalk üstümden aq.

Doğan: Bu ne biçim düşme şekli amk. Niye o kadar hız yaptınız?

Ela: E yarışıyorduk?

Deniz: Korktum lan o ne hızdı öyle ya.

Utku: Her zaman. O patenin kraliçesi 😉

Ela: Her neyse. İyi ki geldiniz hadi sahile geçelim mi?

Deniz: Biraz buralarda takılalım. Yeni geldik daha.

Defne: Bana fark etmez.

Utku: Bence de burada duralım.

Ela:Tamam, saat kulesinin oraya gidelim.

...

Saat kulesinin dibinde ki basamaklara oturduk. Kimimiz yerde, kimimiz basamakta oturuyorduk. Sonra güvenlik yanımıza doğru geldi.

Güvenlik: Çocuklar burada oturmazsanız sevinirim.

Ela: Belki ben senin sevinmeni istemiyorum?

Güvenlik: Anlamadım?

Doğan: Kalkıyoruz diyor abi yok bir şey. 😁

Ela: Pff 😒

Deniz: Ela iyi misin? Jskajaks Hayallerimde ki cevabı verdin ya adama.

Ayla: Aynen.

...

Doğan: Utku kanka bu arada biz kapıda kaldık. Bu akşam sizdeyiz.

Utku: Kim kim? Meraktan soruyorum yanlış anlama la?

Doğan: Biliyorum biliyorum, ben ve Defne ve Deniz.

Utku: Tabii gelin kalın.

Ayla: Eve bak aq mülteci kampı gibi. Jskskjs 😂

Ela: Aynen ya hahahhah

Doğan: Güzel benzetmeymiş. 😁

Utku: Size her zaman açık.

...

Utku: Ela Feride teyze niye beni arıyor?

Ela: Bilmem? Açsana.

-Efendim Feride teyze?

F: Ela telefonunu açmıyorda seninle mi diye soracaktım.

-Evet bizimle de telefonu çalmadı ki hiç.

F: Sessizde mi?

-Bilmiyorum.

F: Tamam oğlum seninleyse sorun yok. Eve tek gelmesin olur mu?

-Tabi Feride teyze ben bırakırım.

F: Bu arada oğlum şey Defne'ye söylesene bu gün bize gelsin. Ayla izin alabilirse ona da söyle.

-Tamam söylerim görüşürüz.

F: Görüşürüz oğlum.

...

Utku: Defne, Ayla Elalara gidecekmişsiniz.

Defne: Feride teyze mi dedi?

Utku: Evet sen kesin gidiyormuşsun. Ayla izin alabilirse gelsin dedi.

Ayla: Ben gelmeyeyim uzun zamandır annemlerle durmuyorum.

Defne (sessizce): Bende...

Doğan: Güzelim... Dedi ve sarıldı.

Defne: Çok özledim onları.

Doğan: Anlıyorum, bende özlüyorum babamı, kahramanımı... Unutturmaz uyuşturur zaman..

Defne: Her neyse. Hadi paten sürelim ya oturmaya mı geldik.

Her zaman alayacağında böyle kaçıyor kendinden. Ağlamanın güçsüzlük olduğunu zannediyor. "Ben ağlamam, ağlayamam" diyerek avutuyor kendini. Ama o da ağlıyor. Onu da ağlatanlar oldu. Sadece o onun ağlamasını isteyenlerin onu görmesini engelledi. Pateninde yaşıyor duygularını, her patencinin yaptığı gibi. Patenciler acılarını patenleriyle yaşarlar. Acı duygulardan beslenir. Patencilerin duyguları yavaşça hiç olur. Duygusuzlaştıkca acıları görmemeye, hissetmemeye ve en sonunda yaşamamaya başlarlar. Ama her zaman içlerinde küçük, masum bir duygusal çocuk yatar. Sadece dışarı çıkmaya korkuyordur o çocuk. Çünkü içerisi rahat. Duygulardan arınmış bir ruhun içinde rahat... Duyguları canlandırmaya çalışan küçük bir çocuk, içerde dışarı çıkmayı bekliyor.

Peki sizce Defne o çocuğun dışarı çıkmasına izin vercek mi?

******

😘😘😘😘😘😘