Patenci Gençlik Yolda...

HATIRLADIM!!!

Doğan: Ela? Naber kanka?

Ela: Sen kimsin?

Doğan: Ne? Ela benim Doğan.

Ela: Şeyy sanırım ben hafıza kaybı yaşıyormuşum, o yüzden hiçbir şey hatırlamıyorum. Kusura bakma. Çok mu yakın arkadaştık?

Doğan: Evet yani kanka dediğime göre yakındık tabii ki.

Kapı mükemmel Defne stili ile açıldı ve Defne üstüm adeta uçtu.

Defne: Laaann manyak! Sana bir şey oldu diye çok korktum lan.

Ela: Lan boğmasana ayı! Lan Defne bıraksana gız.

Defne: Yaşıyorsun dimi lan?!

Ela: Sence? :D Hahahha

Defne: Sen Doğan ile Deniz'i hatırlamıyorsun dimi?

Ela: Lan kim onlar? Tanıyor muydum ki önceden?

Defne: Doğan kankan, Deniz Ayla'nın sevgilisi.

Ela: Ayla kimdi ya bir tanıdık geldi ismi?

Defne: Lan kankan benim gibi.

Ela: Görürsem tanırım belki. Şey Utku nerede?

Defne: Onu hatırlıyor musun?

Ela: Evet? Sence onu unutabilir miyim? :D

Defne: Yani bir zahmet unutma. Senin için çok korktu.

Ela sadece gülümsedi.

Utku odaya girdi ve etrafa baktıktan sonra,

Utku: Bizi yalnız bırakın.

Doğan: Peki gel Defne çıkalım biz. ;D

Utku: Beni çok korkuttun biliyor musun? Sana bir şey olursa yaşayamayacağımı anladım. Seni çok sevdiğimi biliyorsun değil mi?

Ela: Biliyorum.

Utku: Ben normalde hiçbir kıza açık açık seni seviyorum diyemezdim. Ama sen başkasın. Ben senin yanındayken seni seviyorum diye bağırmak istiyorum.

Ela yalnıza gülümsedi, Utku'nun gözlerinin içine bakıyordu. Utku dayanamadı ve Ela'nın gamzesine küçük bir öpücük kondurdu.

Ela: Ben ne zaman çıkacağım buradan?

Utku: Doğan ve Defne senin çıkış işlemlerini yapıyorlardır.

Ela: Hadi bizde çıkalım dışarıya?

Utku: Tamam gel.

Odadan çıkarlar...

Defne: Utku Ela'yı araba kazasının olduğu yere götürelim. Belki hatırlar.

Doğan: Sonra da sahile gidelim. Orada çok anımız var. Bir de benim Ela'ya kanka olalım mı dediğim yer var. Bence hatırlar.

Utku: O zaman önce araba kazasının olduğu yere gidiyoruz.

Giderler...

Ela: Yarışma... Biz çok hızlıydık... DOĞAN!

Doğan: Ne oluyor lan!? Hahahha :D

Ela: Hatırladım! Doğan gel buraya kanka.

Dedi ve sarıldılar...

Doğan: Sonunda be özlemişim kankamı. Hahah :D

Ela: Hahha :D

...

Doğan: Şimdi de sahile gidelim. Diğer anılarımızı da hatırla.

Ela: Hayal meyal aklıma geliyor zaten. Ama tam hatırlamıyorum.

Utku: Doktor dedi ki, normalde böyle hasar alan bir beyin kimseyi hatırlamaz, dedi. Sevgilin seni çok seviyor olmalı dedi. Yani sevilmiycsk insan mıyım? :D

Ela: Tabii ki. Hahahhaa :D

Sahile gelirler...

Ela: Utku hatırlıyor musun? Seninle buradan suya atlamıştık. Hem de el ele. :D Hahaha aklıma hemen bu geldi.

Utku: Unutulmaz anlar çünkü...

Doğan: Peki burada D-C oynadığımızı hatırlıyor musun?

Ela: Şey sanırım Ayla ve neydiii heh Deniz el ele bir kızın yanına gitmişlerdi dimi?

Defne: Evet hatta ben söylemiştim. :D

Ela: Yavaş yavaş hatırlıyorum ya sonunda.

Utku: O zaman hiç unutamayacağın bir şekilde öpebilirim dimi?

Bunu derken yaklaşıyordu. Ela'yı belinden tuttu ve kendine yapıştırdı. Ve öpmeye başladı.

Ela: Ya şöyle ortalıkta öpme diye kaç kere diycem?

Utku: Bende dayanamıyorum diye kaç kere diycem? :D

Doğan: Biz de buradayız karşim? Hahhhaah

Ela: Ya Utkuuu. Bu yüzden ortalıkta öpme diyorum işte.

Doğan: Tamam tamam sustum.

Utku: Hadi bize gidip film izleyelim?

Defne: Olur.

Doğan'ın telefonu çalar...

(Bizim Deli arıyor...)

Cidden böyle kaydetmiş hhahhahhha :D

Doğan: Efendim kuzen?

Bora: Lan ben sizin kapının önündeyim kimse açmıyor. Paspas da yok. Nereye koydunuz oğlum anahtarı?

Doğan: Evde değilim ve anahtar da yok.

Eliyle telefonun ses çıkışını kapatır.

Doğan: Ya benim kuzen de gelse olur mu? Şehir dışından geldi ya.

Utku: Gelsin ya çağır.

Tekrar telefonu kulağına alır.

Doğan: Bora sen benim attığım konuma gelsen olur mu?

Bora: Tamam valizi sizin arka bahçeye bırakıyorum.

Doğan: Tamam bekle ben konumu atıyım. Hadi byy.

Bora: Görüşürüz.

******