Patenci Gençlik Yolda...

GECE MAVİSİ GÖZLERİ... -9. bölüm-

(Defne Anlatıyor...)

Aslında çok umrumda olmamıştı ilk başta ama daha sonra kendimi eksik hissettim. Onların yokluğu hissediliyor. En çokta gece mavisi gözleri...

Durmadan baktığım o gözler şimdi yoktu... Her neyse bu duygularımı kızlara hissettirmemem geriyor. Şimdi yanlarına gidiyorum,onlara gaz vereceğim. Üzülmelerine dayanamıyorum. 

Ben: Kızlar! Kendinize gelin be! Üç tane erkek bozuntuzu mu bu hale getirdi sizi. Peki sen Ela sen böyle biri misin? Ağlak mısın sen he? 

Ela: Doğru söylüyorsun. Zaten ben Ayla kadar takmadım kafaya sadece söylediklerini düşündüm. Benim adım Ela,herkesi güldüren,egoist ve atarlı Ela...

Ben: Ayla benim sinirlerimi bozma lan kalk ayağa! Kızım sen iyi misin ya boş ver şu gereksizleri!

Ayla: Aynen kalkın hadi gidiyoruz.

Ela: Nereye? 

Ayla: Sizi küçükken gitmeyi en çok sevdiğim yere götüreceğim.

Defne: Peki. 

Ayla önde biz Ela ile arkasında gidiyorduk patenle. Sonra Ayla bizi ormanlık bir yerden geçirdi ortası taştı yolun,yani patenle geçebilirdik. Sonra bir sahile geldik. Birde kimleri görelim. 

Oradalar, Patenleriyle sahilin kenarında oturuyorlardı. Şuan nefret kusmak istiyorum ama hayır şimdi zamanı değil.

(Ela Anlatıyor...)

Bir playboy sürüsü... Karşımızdalar... Bir anda Ayla duraksadı ve sen osun diyerek Deniz'e bakıyordu. Deniz arkasını dönerek sen... dedi. Ve birbirlerine koştular,sarılıyorlardı. Biz dördümüz de ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk.

(Ayla Anlatıyor...)

Bu oydu... Küçükken gözlerine aşk dolu baktığım çocuk... 

GEÇMİŞ...

Biz babamla buraya sık sık gelirdik. Deniz'le de burada kumdan kale yaparken tanışmıştık. Daha önce nasıl tanımadın diyeceksiniz. Gözleri gün batımında çok güzel olurdu küçüklüğünden beri... Yine aynı renk olmuştu. O şekilde tanıdım zaten şimdi onu. Gece mavisi gözleri hala aynıydı...

Günümüz...

(Doğan Anlatıyor...)

Hala sarılıyorlar. Birbirlerini bıraktıktan sonra. Deniz ona sen ne kadar değişmişsin böyle dedi ve Ayla'yı süzdü. Sonra bende artık anlatacak mısınız ne olduğunu? dedim. Ve geçmişi bize de anlattılar. Ama bir sorun var. Ela ve Defne hala bizimle konuşmuyor. Haklılar da zaten bence. Ama ben onları özlüyorum... Aslında içimden bir ses hemen anlat diyor ama... yani ne bileyim şimdi. Aman benden günah gitti her şeyi anlatıyorum. Önce Utku'nun kulağına sonrada Deniz'in kulağına fısıldayarak ben her şeyi anlatıyorum dedim. Onlarda onayladılar. 

Kızlar, beni dinler misiniz? Lütfen,önemli bir şey söylemek istiyorum daha doğrusu istiyoruz.

O gün size öyle davrandık çünkü size alyan veren kız bizi sizinle tehdit etti. Bizde size zarar gelmesin diye kendimizi soğutmaya çalıştık. Ama sizden ayrı kalamadık. Lütfen affedin bizi,sizin için yaptık.

Ela: Ne yani siz bizi düşündüğünüz için mi böyle yaptınız? dedi ve kızlara baktı kızlar onu onaylar gibi bakınca affediyoruz... kelimesi döküldü dudaklarından.

Hayatımda duyduğum hiç bir kelime beni bu kadar mutlu etmemişti. Birden Utku'ya baktım Utku,Ela'ya sarılıyordu. Ela önce duraksadı daha sonra karşılık verdi. Defne gözlerime bakıyordu. Bende onun gözlerine baktım. "Kahverengi gözleri var ama gökyüzü gibi bakıyor."

(UMARIM BÖLÜMÜ BEĞENİRSİNİZ YORUM VE VOTE/OY ATMAYI UNUTMAYIN. BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE.)  <3  :D