Chapter Thirty Three
“Class Dismissed.”
Agad kong isinukbit sa balikat ang bag ko at lumabas ng class room matapos i-dismiss ng last subject teacher ang klase.
Nakita ko ang sariling hinihintay si Drake sa labas ng class room tulad ng naka-gawian namin mula elementary. Maghi-hintayan matapos ang klase ng isa’t isa at de-deretso sa tindahan ng street foods.
Napakamot ako sa ulo. Parang… parang nalulungkot yata ako…
Fourth Year na ako ngayon. The class started five days ago. Today is Friday.
The classes just started but it’s already killing me. Aminin ko man sa hindi, I miss my brother being around.
At oo na. Nalulungkot ako dahil since college na ito at lumipat na sa ibang university, alam kong hindi na kami madalas magkikita. I know he’s a pain in the ass but I don’t know if I can make it without him by my side.
Lalo akong nanlumo sa naisip.
I should be happy though. He’s just few years away from reaching his dreams and I am proud of him. I can still remember the time he almost failed all of his classes. Puro kasi pagbubulakbol ang inuna. Last 2 quarters na ito nag seryoso at nagkaroon pa ng top sa klase. Matalino talaga kasi ito. Tamad lang mag aral. O baka rin nagkaroon lang ng himala. Hahaha joke.
Pero hindi talaga ko sanay ng wala siya eh. Hindi ko kaya mag isa.
NAMATAY KEN, NAMATAY?!
Walang basagan ng trip. Hahaha.
Nang makalabas ako sa gate ng school, dumeretso ako sa tindahan ng street foods.
“Salamat po.” ini-abot sakin ni kuya Berto ang limang isaw, limang chicken balls at limang kwek-kwek na binili ko dito. Umupo ako sa upuang bato malapit sa cart nito.
“Hindi ka naman gutom niyan ‘nak ah?”
“Di naman masyado kuya Berts. Sakto lang po.” sagot ko na ikina-tawa nito. Eh sa masarap yung tinda mo eh, kasalanan mo na yun kuya Berts hahaha.
Binigyan ko na lang ito ng tipid na ngiti dahil wala talaga ako sa mood. Sa tingin ko nga mas mukhang ngiwi ang ipinakita ko dito eh. Kabadtrip lang hahaha.
Mula elementary yata suki na ‘ko nito ni kuya. Hindi ko alam kung ako lang ba, pero hindi ako nasasarapan kapag hindi sa kalsada binili yung kwek-kwek o kung anumang street food. Minsan na kasi kaming gumawa ni Karlito ng kwek-kwek pero hindi kasing sarap nitong tinda ni kuya Berto. Nasayang lang ang pagnood namin ng tutorials sa YouTube. Hahaha.
Habang kumakain ay napansin ko ang isang kotse na nakaparada hindi nalalayo mula sa kinauupuan ko.
Astig. Sa isip-isip ko.
Halata kasing mamahalin ito at sobrang rare. Pang mayaman. Mwahahaha.
Napatitig ako dito. Sinusuri bawat parte. Mula sa gulong, mags, bintana at…
Isang pares ng mga matang nakatitig sakin?
Namilog ang mga mata ko at napako mula sa kinau-upuan ko. Napahigpit din ang hawak ko sa kung anumang hawak ko.
Those pair of blue eyes…
No. Hindi.
Imposible. It’s been years already, they---HE wouldn’t even bother sparing his time for a disgrace like you.
