𝐜 𝐢 𝐭 𝐲 𝐛 𝐨 𝐲 | 𝐟 𝐢 𝐧 𝐧 𝐰.

9

│█║▌║▌║ ║▌║▌║█│

Do: 𝐃𝐞𝐧𝐞𝐫𝐰𝐮𝐣ą𝐜𝐲 𝐬ą𝐬𝐢𝐚𝐝
Jeżeli możesz, przyjedź. Proszę.

Załamana położyłam się na łóżku z misiem i listem w ręku i odpłynęłam w krainę Morfeusza.

Tu jest jak w bajce. Nie ma uczuć, każdy się kocha, nie ma wrogów tylko przyjaciele, nie czujesz bólu, cierpienia, tylko szczęście. Rodzina w komplecie, przyjaciele u boku, tak samo jak mój pies, Richie. Mój kochamy piesek, odszedł 3 lata temu. On wrócił, znów mogę go trzymać i przytulić. Nadal ma tą obrożę z serduszkiem i jego imieniem. Kto to? Biegnie. Chłopiec. Loki. Krzyczy. Jack. To Jack. Jest tak blisko. Biegnę do niego, słyszę moje imię, prawie dobiegłam. Jest. Trzymam go w ramionach. Trzyma mnie i nie puszcza. Jack mówi obudź się Rose, obudź.
Słyszę kogoś głos. Widzę światło.

- Rose! Rose! Słyszysz mnie? - krzyczy Finn. - Przyjechałem jak najszybciej mogłem, co się stało? Dlaczego płaczesz?
Otworzyłam oczy, nie widzę Jack'a, Finn, Finn tu jest.
- Która godzina?
- Dochodzi 20. Co się stało Rose?
Łzy zaczęły mi napływać do oczu. Finn siedział i patrzył się na mnie zmieszanym wzrokiem. Przytuliłam się do niego najmocniej jak potrafiłam.
- Finn. Finn. Mama, mama wyjeżdża do pracy do taty. Jack, Jack wysłał list i po prostu nie, nie mogłam się powstrzymać, tęsknie za nim, bardzo. - jąkałam się i płakałam w bluzkę chłopakowi.
- Spokojnie Rose, od nowa, uspokój się. - mówił opanowany głaszcząc mnie po włosach.
Powiedziałam mu o wszystkim od nowa, wysłuchał mnie nadal przytulając i nie puszczając. Opowiedziałam o tym jak ważną osobą dla mnie był Jack, jak mi pomógł i jak ważną częścią dzieciństwa dla mnie był. Łzy się podwoiły przez co miał już całą mokrą koszulkę.
- Rozumiem co czujesz, też tęsknię za dawnymi przyjaciółmi i za moim ojcem, z którym mama się rozwiodła. - mówił cicho, ale wyraźnie żebym słyszała.
- Dziękuje że przyjechałeś i za to że mnie wysłuchałeś. - spojrzałam się mu w oczy i uśmiechnęłam słabo.
- Jasne, nie ma za co. Od czego ma się przyjaciół.

│█║▌║▌║ ║▌║▌║█│

xoxo