Chapter Thirty-Three

105 10 0
                                    

POV: Logan

Three days na akong nanliligaw kay Vanessa. Every minute kami rin ang magka-text. Hindi naman ako mahilig mag-load, mas lalo din naman ang makipag-text. Last time na nangyari sa'kin 'to? I guess when I'm flirting with Cynthia.

Oo nga pala, nagustuhan niya yung specialty kong Adobong Kangkong. First time niya daw makatikim ng ganung klase ng adobo. Which means... Pogi points.

Everyday sinusundo ko siya mula sa mga photoshoots niya bringing her my specialty. Hindi rin naman siya nagsasawa ehh. But she kind of hated it anyway. Kapag tuwing natitikman niya kasi yung adobo ko, hindi niya mapigilang hindi mag-request ng kanin.

You know, I'm actually on a crash diet, pero mukhang my diet is totally crashed. 

I guess that would rather be a compliment in me. Hindi ko naman talaga planong patabain siya, I just want her to be healthy even at her size.

Bukas magma-malling siya, and she wanted me to accompany her. Like our second date? Ha. Might as well so.

--

While entering the mall, "Pasensya na kung naistorbo kita ahh. Kailangan ko lang kasing bumili ng mga bagong damit. Are you really sure you're okay with this?"

"Wala namang problema sa'kin yun ehh. Kahit tagalan mo pa, okay lang." I lied. Kahit yung totoo, ayaw na ayaw ko ang ganitong set-up, but I have to make additional pogi points kaya magsisinungaling na lang ako.

"Okay."

Then the whole thing starts. Halos lahat ng mga girls' clothes and footwear stores napasukan na namin. Nakabili na rin siya sa bawat isa. It was about almost three hours na nag-ikotikot kami. After going on and by the stores, we finally headed to a restaurant. Sa sobrang gutom ko, I didn't even bother to ask her na kumain na rin. She's actually busy looking at every clothes and shoes she bought kahit makailang beses na niya 'tong sinukat kanina. 

"Sobrang napagod ka ata? Ang dami mong nakain ahh..." pag-uusisa niya nang matapos na kaming makakain.

Umayos ako ng upo at saka muling nagsinungaling. "Hindi naman sa ganun. Hindi rin kasi ako nakakain ng tanghalian kanina, medyo nagmamadali din kasi ehh."

"Ahh I see." then she paused for a while. "By the way, salamat sa pagsama sa'kin ahh. Sorry kung ginawa kitang shopping cart. And since sinamahan mo naman ako, I bought you this."

She released a paper bag at saka nilabas ang isang kahon ng sapatos. She handed it towards me.

I open the box. "Rubber shoes? Pa'no mo naman nalaman yung size ko?"

I can see her laugh a bit then finally explained. "I keep staring at your feet earlier. Actually nung nagsusukat ako ng mga sapatos, it was your feet I'm looking. Tinantsa ko lang kung ano ba yung sukat mo, hopefully I make the right guess."

Sinukat ko yung sapatos, medyo maluwag. Nagtatalo kasi between 13 and a half at 14 ang size ko and I guess at this point, yung former talaga yung nararapat na size sa'kin."Tama lang 'to. 13 and a half to 14 talaga yung size ko." I glanced at my feet again wearing the rubber shoes. "Thank you. Hindi mo na dapat ako binilhan ng ganito. Nanliligaw naman ako ehh kaya okay lang talaga kung alilain mo ko." then I stopped at saka bumulong ng may kalakasan "Huwag nga lang yung sobra ahh, yung makakaya ko lang."

She laughed again. "I didn't know you're a joker, Logan. It's okay. I have seen all your efforts kaya those were already enough para sagutin kita."

Para ano daw? Tama ba yung pagkakarinig ko?

"Hmm? I did think about it over night. That's actually the main purpose why I invited you to come with me. Sinasagot na kita, Logan."

BEST-Friend-Zoned Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon