BEST-Friend-Zoned

Chapter Thirty-Seven

POV: Jaspher

It was first day of classes on my first year in highschool, which means I can see my name, posted on the bulletin board, having the highest score on the entrance examination. Excited akong makita ng lahat kung gaano ako kagaling. I got 99.45. I almost got perfect score. For sure, walang makakahigit dun.

Ako ang Valedictorian noong elementary. I even won all the competitions I joined, either champion or first place. Lahat ng estudyante, in and out of my past school, natatakot sa galing ko. And it will still be, on highschool.

Nang makarating ako sa kinalalagyan ng bulletin board, maraming estudyante na ang nakatanaw. They might be wondering who is that Jaspher John Chua. I should probably join them right now, so they won't take long thinking who that guy might be.

Himala namang medyo kumaunti ang dagsa ng mga estudyante sa harapan ng bulletin board nang makalapit ako. Kahit papano, okay naman, para makita ko ng malinaw ang pangalan kong naka-uppercase lahat, naka-bold, at mas malaki ang font size among others, na nakapaskil doon.

I searched for my name.

There I found it!

No. 2?

How could that be?

Sino naman ang nakakuha ng highest score sa exam?

Angela Ramos?

A girl?!

"Wow, almost perfect! Sobrang talino naman nito, add the fact that she's a girl."  pasigaw na bati ng isang matangkad na lalaki  na biglang tumabi sa'kin. I guess he's one year older than me.

"Tapos maganda pa." dagdag naman ng isa pang kasama niya ring tumingin sa nakapaskil na mga pangalan sa may board.

Almost perfect din naman yung sa'kin ahh, medyo nakaangat lang siya ng ilang percentage point sa'kin. And so what, if she's a girl, nakatsamba lang siya dun. Hindi ko naman talaga ginalingan sa pagsagot ng exam na yun. Tss. Ano naman kung maganda siya? Malamang kung maganda nga, binili niya yung sagot sa exam na yun. It's like 75% impossible na makakuha ng ganung score.

Makaalis na nga dito, makapasok na nga sa klase ko, nakakasira ng mood. Nakakawalang-gana naman mag-aral sa ganitong school, puro mandaraya. Tsk.

Nagsimula na ang first day. I'm feeling comfortable with it. Ngayong araw na 'to, puro introductions lang ang gagawin, I'm sure eveybody will be vying on me once I already mention my name.

"Goodmorning everyone! I'm Jaspher John Chua and I'm fourteen..." -- the usual introduction I'm making on myself.

I can see eyes fix on me. Like they don't believe I am that Jaspher John Chua who got that second highest score. I knew it! I can finally smell victory. They look scared on me right now.

Sa pagbalik ko sa kinauupuan ko, alam kong nakatingin sila lahat sa'kin. May nakikita rin akong mga nagbubulungan.

Napawi lang ang lahat ng paghanga sa'kin nang tumayo ang isang babae na kaklase ko sa isang buong taong ito.