100 days of happiness

CHAPTER 2

Chapter 2

Herschel Flame POV~~~

"oyy! Natulala kana diyan" sabi nito sabay yugyog sa balikat ko.

Kung maibabalik ko lang ang dati. Sana hindi na nangyari ito. Mas gusto ko pang makita siyang maging masaya, kaysa makita siyang malungkot dahil matatali siya sa akin, ako na hindi niya mahal at mamahalin.

"Hey bes, okay kalang ba ? Bakit ka umiiyak? Ayan ohh nasisira na ang make up mo. " aniya hindi ko man lang namalayang umiiyak na pala ako. Ang sakit sakit kasi yung best friend at ang nag iisang taong minahal mo. Hindi ako mahal.

"Bes, ang sakit sakit kasi ehh. Bakit kasi ang tanga tanga ko. Alam ko namang hindi niya ako mahal, pero pinaubaya ko sa kanya ang lahat lahat ng meron ako. Kahit ang pag kababae ko! " hindi ko na kinaya ang sakit kaya nasabi ko na sa kanya ang lahat ng kinikimkim ko. Wala ehh kapag hindi ko pa sinabi sa kanya baka mamatay na ako sa sakit.

"Sshhhhh shhh, tumahan kana bes sige ka luluwa yang mga mata mo kakaiyak" nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. Kaya napatigil ako sa pag iyak.

"Totoo?! " gulat kong tanong sa kanya habang nanlalaki pa rin ang mga mata.

"Hahaha, of course not! I'm just joking, see tumigil kana din sa pag iyak. Hay nako matalino ka nga slow ka naman" na pa pout nalang ako sa sinabi niya. hayst nag da drama yung tao tapos babanatan niya ng ganun.

"Every thing will be fine bes. " aniya habang niyayakap ako. Napangiti nalang ako sa ginawa niya, hindi ko alam kong ano ang gagawin ko kung pati siya mawawala sa tabi ko. Kaya niyakap ko din siya ng mahigpit. Malaki ang pasasalamat ko sa kaniya. Dahil sa kaniya nakakaya ko parin ang lahat ng ito.

"Thank you bes. " nasa ganun kaming posisyon ng bumakas ang pinto.

"Hey, hon are you ready? " sabi nito pag kabukas na pag kabukas nang pinto.

"Hey, why are you crying hon? Sige ka makakasama yan sa baby mo" aniya

"ma, I'm just happy that were getting married" pilit na ngiting sabi ko dito. Sana hindi niya mahalata na napipilitan lang akong ngumiti.

"You don't look happy at all hon, what's the matter? " hayy kasasabi ko lang ehh.

"Nahh, ma I'm alrigh. I'm just happy that's all, don't worry about me" naka ngiti kong sabi dito.

"As you say so. Just smile lang hon, okay, for you and for the baby" naka ngiti nitong sabi sa akin.

"Yes ma, for my baby" ani ko dito at niyakap nalang siya.

Right , nandito pa ang anak ko. I should be happy I mentally said to my self. But the fact na naalala ko na hindi siya nabuo sa pag mamahal that crushed me, It hurts a lot. But I'm going to be a mother that's the matter to me now.

"Hey hon, let's go, your groom is waiting for you hon, " aniya na may halong panunukso sa kanyang mga mata. I laugh softly dahil sa sinabi niya.

"Okay ma, you should head first, susunod nalang po kami ni lenny" sabi ko dito .

"Okay hon" naka ngiti nitong sabi sa akin, bago siya maka labas ng pinto humarap muna siya sa akin.

"I'm so proud of you hon. Your going to be a mother and a wife to my son. I know your parents will be proud for you too" naka ngiti nitong sabi bago lumabas ng pinto.

I hope so.

Yeah, you read it right my parents was gone. tatlong taon na silang wala. They are victims of car accident. But hanggang ngayon ang sakit sakit parin. Hindi ako na niniwalang car accident lang ang nangyari dahil walang may alam ng katotohanan kundi ako lang.

~~~~

Itutuloy