TMG 04: Be Tamed

12.1K 256 20
                                    

TMG 04 ♠

 

I rolled over my king size bed, sat up harshly and throw the first pillow I held on the carpeted floor. A frowned unconsciously fell on my face and started running my hands through my hair. I am damn frustrated on what happened yesterday. I’ve got no chance to punch the hell out of that guy. The heck with him to give me his annoying lopsided smile! Bloody hell! I seriously wanna rip him the moment I laid my eyes on him. Of all universities, why Pandora? Why do I have to bump to that same guy who was the main reason why I was kicked out in my previous university? Oh, honestly, I don’t mind if I was kicked because of him, but I mind what he said to me in front of the other three. Argh!

Tuluyan ko ng ginulo ang buhok ko nang maalala na naman ang nangyari sa park kahapon. If not for Meisha, baka nakipagsuntukan na ako sa lalaking ‘yon. Hindi naman kasi pala talaga tuluyang umalis si Meisha no’n. Ipinark niya lang ang sasakyan niya ng mas maayos few meters from the park at dahil nasaksihan niya ang nangyari, mabilis niya akong hinatak paalis ng lugar giving that devil a look. At hindi ko maintindihan dahil parang nagkaintindihan sila sa simpleng tinginan na ‘yon.

Nakakainis! Hindi ko napansin na Pandora High uniform ang suot niya no’ng una naming pagkikita sa Nightray University dahil kakaiba ang style nang kanya compare to ours- magkapareho sila ng uniform ni Ladd. Their uniforms are screaming power and authority na may Superiors’ insignia pa sa upper hem ng chest pocket. Hindi ko naman napansin ang uniform ni Ladd kung may insignia din sakanya ng Dukes but for sure mayroon din ‘yon.

“Vincent, it’s already seven.” Napabalikwas ako sa pagkakaupo nang marinig ang malamig na boses ni Meisha sa likuran ko. She’s leaning at my room’s doorframe with her arms crossed over her chest. I hissed at her. Lagi na lang siyang ganyan. Pumapasok sa kwarto ko o sumusulpot mula sa kung saan na hindi ko manlang napapansin o namamalayan. Mahihiya talaga ang ninja sa ginagawa niya.

“I know.” Itinuro ko pa ang digital clock na nakapatong sa bedside table ko at padabog na tumayo mula sa kama. “Do you want me to teach you how to knock?” sarkastikong tanong ko na sinagot niya lang ng pagkibit-balikat. Minsan, gusto ko na lang talaga sipain palabas ng bahay si Meisha dahil sa ugali niya pero tuwing naiisip kong siya na lang ang nagtitiis na makasama ako- though I know this is all part of her job, hinahayaan ko na lang. Bukod sakanya, wala naman na akong aasahan na pwedeng umayos ng trouble issues ko in case.

“Get ready. I’ll give you a ride.”

“Going to company?” tanong ko na hindi siya nililingon habang busy ihanda ang uniform ko.

“Yeah, and I don’t think I can pick you up. Mind commuting?”

I turned to her, raising one brow. “Commute? Why not give me your key so I can drive myself?” A smirk shows up my lips with the idea. Ito na ang pinakahihintay ko, ang makapagdrive sa sarili.

“Dream on, Vincent.” She then stormed out of my room. My hopes scattered in the air. Napairap na lang ako sa hangin bago dumiretso sa shower room.

***

I leaned both of my arms at my back to support my weight while sitting at the grassy ground of the Building A’s backyard. Closing my eyes, I inhaled the fresh cold air of mid September. Hindi ko alam kung anong naisipan ko para dumiretso dito imbes na sa klase ko. Naiinis pa rin kasi ako kay Meisha dahil hindi ko nakuha ang gusto ko.

BOOK 3: The Mafia Game (Hiatus)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon