BOOK 3: The Mafia Game (Hiatus)

TMG 31: Double Crosser

TMG 31 ♠

 

Vincent Mc Garden

"Don't fucking touch me!" He held my arm, tight enough to pull me away from punching his face again.

I felt a stung of guilt inside me after seeing a small blood across his already cut lip but I decided to shove it aside. Bakit nga ba ako magiguilty? Pakialam ko naman kung saan niya nakuha ang mga sugat niyang 'yan, basta kailangan na niyang umalis sa daraan ko.

"Get the hell out of my way!" Muli akong nagpumiglas sa pagkakahawak niya.

Kung kailan hindi ko siya kailangan, saka naman siya nagpakita. Tch. Urgent ang pupuntahan ko pero ni hindi manlang ako makaalis sa kinatatayuan ko ngayon. Punyeta talaga ang lalaking 'to kahit kailan.

Pero hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. Mukhang nainis na rin siya sa kapupumiglas ko. Hindi talaga pwedeng pagsamahin ang parehong may maikling pasensya.

"Put me down, devil!" I struggled over his broad shoulder but he's too strong for me.

He started walking in big steps to I-don't-know-where and I started getting dizzy. Oh, goodness.

What the hell is wrong with him? Of all people, bakit ba kasi kailangan ko pang masalubong sa gate ng mansion ang isang 'to, kung kailan nagmamadali ako? And what is he doing here? How did he found me? At saan niya ako dadalhin? Damn it! Nahihilo na ako sa pwesto kong 'to.

"Damn it, devil! I said, put me down! How can you disobey your Empress like that?" I yelled at the top of my lungs, punching his toned back as hard as I could but it doesn't seem to affect him. Seriously? "Are you deaf or what? Put me down! This is an order, L!"

He suddenly stopped. Napakapit ako ng mariin sa damit niya dahil pakiramdam ko, bigla na lang niya akong ibabalibag pababa pero hindi nangyari. Sa halip, tinapik niya pa ang hita ko bago nagpatuloy muli sa paglalakad.

What the hell?

"Freak! How dare you—"

"You may now shut up and calm down."

Nahugot ko ang hininga ko kasabay ng panlalaki ng mga mata nang maramdaman ang malambot na upuan ng sasakyan matapos niya akong ibalibag paupo. Napalunok ako ng marahas nang mapagtanto kung gaano kalapit ang distansya ng mukha namin sa isa't-isa.

"Damn you," I hissed, turning my face at the opposite side. How dare he make an eye contact to me with that distance? Is he out of his mind? Bloody hell. Jeez.

"Yeah." Tipid na sagot nito bago ako suotan ng seatbelt at umikot papasok sa driver's seat.

Itinuon ko naman ang atensyon sa labas ng bintana.

An awkward silence fell between us and this is making me feel uncomfortable. Parang kanina lang, halos paulanan ko siya ng suntok dahil sa inis sa naramdaman ko sa bigla niyang pagpapakita matapos niyang mawala na parang bula pero ngayon, ewan. Hindi ko maipaliwanag kung anong nararamdaman ko. Ang init pa ng mukha ko na para akong lalagnatin. Dala siguro ito ng matinding pagod at magkakahalong emosyon? Yeah. That's it.

Isinandal ko na lamang ang ulo sa upuan at marahang ipinikit ang mga mata nang magsimulang umandar ang sasakyan. I don't know how to describe it, but I suddenly felt secured. Something inside me felt secured and composed. I finally felt the perks of having a reaper? A sudden piece of mind?

Nah. I wanna laugh with that lame idea of mine. What am I thinking, anymway? Lame. Really lame.

"Ibaba mo ako sa ospital." Pagbasag ko sa katahimikan. Hindi naman siya nagsalita kaya nagpatuloy ako. I suddenly felt the urge to explain the situation. He's my reaper, anyway. "Kailangan kong puntahan si Devy. Rogues might be setting traps on me. I found a chip planted inside of one of their members' body."