Ο Τελευταίος Εφιάλτης

Κεφάλαιο 60ο

Τα λεπτά κυλούσαν πολύ αργά και η συζήτηση δεν τελείωνε ενώ η μέρα περνούσε γρήγορα. Έφυγαν μόλις μισή ώρα πριν το μεσημεριανό. Τους είπα ότι ήθελα να ετοιμαστώ και να κοιτάξω κάτι και με άφησαν στην ηρεμία του δωματίου. Αυτή την φορά ο υπολογιστής αργούσε να ανοίξει και οι δείκτες έτρεχαν γρήγορα. Όταν τελικά μπήκα εκεί που ήθελα άρχισα να ψάχνω για στοιχεία.

Το χθεσινό όνειρο δεν ήταν τυχαίο. Στον ενδιάμεσο χρόνο που πέρασε, είχα επεξεργαστεί το όνειρο στο μυαλό μου δύο φορές. Ήταν αρκετές για να βρω ό,τι χρειαζόμουν να ψάξω. Το σπίτι που μου έμοιαζε γνωστό πράγματι ήταν. Εκτός από το γεγονός ότι είχα βρεθεί εκεί και σε άλλα όνειρα υπήρχε και στην πραγματικότητα. Ήταν η έπαυλη την οποία περιέβαλλε το δάσος που βρήκαμε τον Κρις. Πληκτρολόγησα το όνομα του κτηρίου και έψαξα για τους ιδιοκτήτες του. Μάλλον... γύρω στον 19ο αιώνα. Δεν χρειάστηκα και πολύ για να το βρω. Η γραμμή της ιδιοκτησίας είχε τελειώσει το 1920. Το όνομα με το οποίο είχε εμφανιστεί στο όνειρό μου η Λιγεία ταίριαζε με μία από τους κληρονόμους. Πάτησα πάνω στο όνομα για πληροφορίες. Έγραφε πως ήταν κόρη μεγάλου εμπόρου και μεγάλωσε στη συγκεκριμένη έπαυλη. Ήταν η μικρότερη από τα παιδιά της οικογένειας με τρεις αδερφούς, ώσπου η ξαδέρφη της υιοθετήθηκε από τους γονείς της. Το όνομα της ξαδέρφης της ήταν Έμμα. Το πάζλ έμπαινε στην σειρά. Συνέχισα να κοιτάζω για περαιτέρω στοιχεία με τη σημείωση στο μυαλό μου να γυρίσω πίσω για την κοπέλα της οποίας την ζωή ζούσα χτες το βράδυ. Οι γονείς της Λυδίας πέθαναν από λοιμώδη ασθένεια και τα αδέρφια της είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική. Μεγάλωσε την ξαδέρφη της που ήταν έξι χρόνια μικρότερη και αρραβωνιάστηκε τον γιό ενός γιατρού· Ίαν, έγραφε δίπλα. Το τελευταίο που έλεγε η ιστοσελίδα ήταν ότι το βράδυ των αρραβώνων της βρέθηκε νεκρή στο δάσος. Οι εικασίες έλεγαν ότι ήταν αυτοκτονία, όμως εγώ ήξερα την αλήθεια.

Προσπάθησα να μην σκέφτομαι πολύ ότι ίσως η ιστορία αυτής της γυναίκας συνδεόταν με τους εφιάλτες που έβλεπα όλη μου την ζωή και ανάγκασα τον εαυτό μου να αγνοήσει τα γεγονός ότι όλα όσα είχα δει χτες ήταν αλήθεια.

Γύρισα πίσω στο σημείο όπου είχα δει την αναφορά στο όνομα της Έμμας και συνέχισα την έρευνα. Δεν υπήρχαν και πολλά για την ζωή της πριν την υιοθεσία της από τους γονείς της Λυδίας. Μόνο ότι η οικογένεια της, οι γονείς της και ο κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερός της αδερφός της, πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Από εκεί και έπειτα ανέφερε, ότι μετά τον θάνατο της πολυαγαπημένης της ξαδέρφης η Έμμα κληρονόμησε το σπίτι και παντρεύτηκε τον πρώην αρραβωνιαστικό της, πράγμα που έκανε πολλούς να σκεφτούν ότι ο θάνατος της Λυδίας δεν ήταν τυχαίος. Συνέχιζε λέγοντας πως εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο, ενώ όταν απέκτησε οικογένεια μετακόμισε στο παλιό αρχοντικό. Μερικά χρόνια αργότερα διαγνώστηκε ψυχικά ασθενής, υποστήριζε πως άκουγε φωνές μέσα στο σπίτι, πράγμα που ο σύζυγός της δεν πίστευε και λίγο καιρό αργότερα βρέθηκε κρεμασμένη από το φωτιστικό στο δωμάτιο του γιού της, ενώ την επόμενη μέρα ο άντρας της έπαθε ανακοπή στον ύπνο του. Στο κάτω μέρος αναφερόταν ότι το σπίτι πουλήθηκε από την εγγονή της Έμμας, όταν το κληρονόμησε από τον πατέρα της. Οι φωνές που άκουγε στην παιδική της ηλικία να αντηχούν στους διαδρόμους την έπεισαν ότι το αρχοντικό ήταν στοιχειωμένο. Ξεροκατάπια διαβάζοντας τις τελευταίες γραμμές και κοίταξα τον χώρο τριγύρω νιώθοντας τα πνεύματα του κειμένου να με περικυκλώνουν.