BAŞA BELA

25•BB➺「 Çaresizlik 」

Multide Aras ve güzel bir şarkı var eğer isterseniz bu bölümü o şarkı ile okuyabilirsiniz❣

Keyifli okumalar❤

❄

Aras'tan Devam;

Aceleyle yatağımdan kalkıp üzerimdeki kıyafetleri umursamadan evden çıktım. Son anda aldığım arabamın anahtarı ve telefonumla dış kapıdan da çıkıp arabama atladım.

Son hızla bizim evden çıkıp Bilgin Amca'nın çalıştığı karakola doğru sürdüm.

Altımda ki arabanın hakkını vererek yarım saatteki yolu 15 dakika da gelmiştim.

Hızla karakola girip, Bilgin Amca'nın odasını bulmaya çalıştım.

Şuan bu olanların hepsini Efe'nin rüyasında görmüş olduğunu varsaymak ve beni ta buralara kadar sürüklediği için onu dövmek istemekten başka bir şey gelmiyordu elimden.

Eğer öyle bir şey olmasa bile umarım Rüya markete giderken araba falan çarpmıştır da o yüzden Rüya'dan haber alamamış olmamızı diliyordum.

Bilgin Amca'nın odasını gördüğümde kapıyı bile çalmadan odasına daldım.

"Umarım duyduklarımın hepsini Efe rüyasında görmüştür Bilgin Amca"

Bilgin Amca oturduğu koltuktan kalkıp, bana doğru yürümeye başladı. Diğer koltukta ağlayan Peri'yi gördüğümde sadece bunların bir tesadüf olmasını diledim.

"Aras oğlum gel otur şöyle" demişti Bilgin Amca.

"Doğru olmadığını söyle bana Bilgin Amca!" dedim yanına doğru ilerlerken.

"Ne duydun tam olarak bilmesem de doğru evlat Rüya'dan 4 saattir haber alamıyoruz"

Sol kaburgamın acıması da neydi böyle?

"Ne demek haber alamıyoruz Bilgin Amca! Nasıl oldu bütün bu olanlar?"

Bilgin Amca elini omzuma koyduğunda sadece başımı kaldırarak ona baktım.

"Oğlum bir kaç seferdir mesajlar alıyordu birisinden her ne kadar numarayı araştırsakta çalıntı çıkıyordu. Daha sonra bu gece bir adrese çağırdı Rüya'yı" dediğinde "Siz de öylece gitmesine izin mi verdiniz yani!" Diye bağırdım.

Allah'ım bu nasıl imtihan?

"Dinle evlat, tabi ki de tek başına göndermedik. Ekibi ayarlamıştım önceden kendisine de dinleme cihazı yerleştirmiştik ama tuzağa düştük. O kişiyi yakalıyoruz diye başkasını önümüze koydu. Daha sonra ise Rüya eve dönerken, geldiği taksiye binmiş. Ondan sonra da haber alamadık"

Koltuklardan birine bedenimi bırakıp, kafamı ellerimin arasına aldım. Bilgin Amca elini omzuma koyup sıktı, "Tamam evlat sakin ol. Bulacağız" dediğinde içimdeki yangın daha fazla büyüyordu.

"Ne yaptınız şimdiye kadar?" Diye sordum kafamı kaldırarak.

"Telefonundan ve dinleme cihazından haber alamıyoruz. Ana yoldaki mobeselere baksakta oradan da bir şey çıkmadı" dediğinde iyice umutsuzluğa kapıldım.

Kim bilir şuan ne haldeydi.

"O kişiyi başka şekilde de bulabilirdiniz Bilgin Amca. İlla ki Rüya'yı oraya göndermek zorunda değildiniz!"

"Aras biliyorsun seni kendi oğlumdan ayırt etmem ama burası bir karakol ses tonuna dikkat et." Dediğinde sinirle saçlarımı çekiştirdim.

Rüya'nın şuan ne halde ve nerede olduğunu bilmezken nasıl ses tonuma dikkat edebilirdim ki?

Tam bu sırada odanın kapısı açılmış içeriye Efe, Eymen ve Hande girmişti.

Bir bunlar eksikti!

"Efe oğlum umarım herkese sen haber vermemişsindir" dediğinde Bilgin Amca Efe şirince sırıtmaya çalıştı -kendince-

"Ailesinin haberi var mı?" Diye sormuştu odaya girdiği andan beri Peri ile ilgilenen Eymen.

Semiha Teyze'nin haberi olsaydı eminim ki burada olurdu. Ne kadar üzüleceklerini tahmin bile etmek istemiyordum.

"Yok, sabaha kadar hâlâ bir bilgi alamazsak haber vereceğiz." Dedi Bilgin Amca.

Sıkıntıyla daralan göğsüm için odadan çıkıp, karakolun bahçesine indim. Soğuk rüzgar tenime vurduğunda titredim.

Bu soğukta kim bilir ne haldeydi?

Yavaş yavaş güneş doğmaya başlayınca bakışlarımı gökyüzüne çevirdim.

Neredesin be güzelim?

•

3 gün sonra;

Aradan geçen üç günden sonra iyice dağılmıştım. Herkes karakolda toplanmıştı. Koridorda annem ve Semiha Teyze'nin ağlama sesleri duyuluyordu sadece. Adem Amca'nın durumu da oldukça kötüydü.

Peri, Semiha Teyze'yi Hande ise annemi sakinleştirmeye çalışıyordu.

Omzuma dokunulan el ile daldığım düşüncelerden çıkıp başımı kaldırdım.

"Al bir çay iç Aras. 3 gündür bir şey de yiyip içmiyorsun" dediğinde Eymen, başımı olumsuz anlamda salladım. Herkes burada harâp bir haldeyken ben kendi midemi düşünecek değildim.

"Canım istemiyor" Eymen elindeki tepsiyi yanına bırakıp, oda benim gibi yere oturup sırtını duvara yasladı.

"Kendini toplaman lazım kardeşim. Rüya'nın bize ihtiyacı var" dediğinde sinirle saçlarımı çekiştirdim.

"Sikerim böyle işi Eymen. Elimden hiçbir şey gelmiyor, hiçbir haber alamıyoruz ona dair. Kafayı yiyeceğim 3 gündür başına ne geldi, iyi mi kötü mü onu bile bilmiyoruz!" Eymen elini omzuma koyup sıktığı sırada Bilgin Amca odasından çıkıp
koridorda ki bize baktı.

"Rüya'dan bir sinyal aldık oraya gidiyoruz şimdi" dediğinde hızla ayağa kalktım.

Bilgin Amca ise hızla ekip arkadaşları ile koridorun sonuna doğru koşmaya başladı.

Tabi bende.

❄

Vuhuuuu!

Aras'ın ağzından bir bölüm mü?😹 sizce nasıl olmuş?

Ben pek beceremedim gibi :D

Bu arada dün gece gaza gelip 3 bölüm birden yazdığım doğrudur :P

Ama yani diğer bölüm de efsoo😹

Bölümü biraz geciktirdim bugün kusura bakmayın❤

Vote ve yorum yapmayı unutmayın. Seviliyorsunuz❣

Hoşçakalın❤