BAŞA BELA

41•BB➺「Gitmek」

41. Bölümü paylaşıyorum. 41 kere tü tü tü maşallah ckfkdkdl

Neyse hayde okuyun bakemm VOTE VERİN VİCDANSIZLAR!

•

Elimde ki telefonu masaya öylece bırakıp, ayağa kalktım. Çantamı sırtıma takıp, "Hadi Peri kalkıyoruz" dedim. Son olarak masaya bıraktığım telefonumu alıp, kasaya ilerledim. Hesabı ödedikten sonra Peri ile hiç konuşmamış, sessizce otobüse binip bizim eve geçtik.

Hoş ne konuşacağımıda bilmiyordum ya.

Evde kimsenin olmayışını fırsat bilerek Peri ile odama geçtim. Telefonumu laptobuma bağlayıp WhatsApp dan gelen görüntüleri bilgisayara aktardım daha sonrada kenarda bulunan yazıcım ile resimleri büyük ekran çıkarttım.

Yazıcıdan çıkan 3 tane resim ile birini Peri'ye verdim. "Dikkatli bak herhangi bir shop olma özelliği var mı?"

Sakin olmalı, sakin davranmalıydım.

Resimde hafif yağmur döküştürüyordu. Bugün yağmur yağmamıştı. Sadece dün sabah dersteyken birazcık yağmıştı.

Tabi ya o sırada çekilmişti!

Sinirden ellerimin titremesini durduramazken Peri'ye döndüm. "Ne düşünüyorsun?"

"Bence shop yok olsa bile kim yaptıysa harbi gerçekçi yapmış" ağrıyan başımı ovuşturup, ayağa kalktım. Bir anda kalkmam ile başım döndüğünde, Peri hemen uzanıp kolumdan destek olmuştu bana.

"Rüya.." yaşadığım hayal kırıklığı ile gözlerim dolarken Peri'ye sıkıca sarıldım.

"Peri bu nasıl olur ben onu çok seviyordum." Göz yaşlarım yanağımdan aktığında Peri geri çekilip akan göz yaşlarımı sildi.

"Kardeşim bak bana. Şimdi gidip onun belasını sikicez ama asla ağlamıyorsun. Sen çok güçlüsün ben her daim senin yanındayım. Bunu sakın unutma tamam mı?" Başımı onaylar anlamda sallayıp masadaki telefonumu aldım. Son aramalarda bulunan ismine tıkladığımda telefon çalmaya başlamıştı. Hopörlere alıp, açmasını bekledim.

"Rüya?" Sesini duyduğumda gözlerimi kapattım.

Ağlamıyorsun Rüya. Yalnız kalmayı bekle sadece.

"Nerdesin?" Diye sordum sırf soğukluk barındıran sesim ile.

"Bizimkilerle evde oturuyoruz Peri ile sende gelsene" deyince yazıcıdan çıkarttığım resimleri toplamaya başladım.

"Geliyoruz" diyip yüzüne kapattım.

Resimleri rulo haline getirip çantama koydum. Peri ile evden çıkıp otobüse bindik, 1 dakika bana 1 asır gibi gelirken iyice bunalmıştım. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Sonunda onun evinin yakınlarına geldiğimizde otobüsten inip, evlerine kadar yürümüştük.

Kapıyı hızla çalıp, açılmasını bekledik. Sinirden titreyen ellerim ise bana oldukça zorluk çıkartıyordu.

Kapıyı en nihayetinde açan Efe ile "Hoşgeldin kanka" demesine aldırmadan salona doğru yürüdüm. Herkes bir koltuğa oturmuş sohbet ediyorlardı.

"Millet naber ya!" Diye bağırıp salona giriş yaptım. Herkesin bakışı bana dönerken tek tek gözlerinin içlerine baktım. En son bakışlarım O'nda durduğunda iğrenirmiş gibi yapıp bakışlarımı kaçırdım.

Aras ayağa kalkıp elimi tutmaya çalışınca " Şşt! Sen orada dur bakalım" diye yükseldim.

"Güzelim sen iyi misin?" Sorusuna büyük bir kahkaha atıp, çantamdan çıkarttığım resimleri yüzüne fırlattım.  "Çok iyim! Hatta harikayım!"