Chapter_6

4.9K 660 40
                                    

_____________ZAWGYI______________

"သခင္ႀကီး.ဘယ္ၾသားမလို႔လဲ"

ပုံမွန္ အအိပ္မက္ပါေသာ ၾကင္ယာေတာ္ေလးက သန့္စင္ခန္းသြားမို႔ ထလိုက္ပါေသာ သခင္ႀကီးေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲ နိုးသြားေလရဲ႕။

"အာ~~သန႔္စင္ခန္း????"

"မသြားနဲ႕...ေယာင္းကို သိပ္ေပးဦး..
အိပ္ခ်င္ေနတာကို လန႔္နိုးလာတယ္..စိတ်တိဳလာၿပီ"

အိပ္ခ်င္ေနတာကို ျပန္ မအိပ္ေသးဘဲ ဂ်ီက်ေနတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေလး၊
အိမ္ေထာင္ရွိ သက်လတ်တန္းစားအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ က်န္းမာေရးႀကီးေၾကာင့္
ညနက္သန္းေခါင္ႀကီး က်န္းမာေရး ထေကာင္းေနပါေသာ
စစ္သူႀကီး။
အိပ္ေမာၾကေနသူေလးကို အနိုင္ကျင့္ရန္မလုပ္ေတာ့ဘဲ
တစ္ေယာက္တည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေဖြရွင်းမည္ႀကံကာမွ
ေန႕လည္ဘက္ သူ႕တူ၊တူမေတွ လာတုန္း တေမ့တေမာ ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ထားပါေသာ
ၾကင္ယာေတာ္ေလးက ေတာ္႐ုံဆို မနိုးတတ္ပါဘဲ
အခုမွ နိုးလာပါေသာေၾကာင့္
အမိန႔္ေတာ္အတိုင္း ေလ်ာခ်င္ေနသည့္ ဈာန္ေတွကို အသာျပန္ဆြဲမတင္လို႔
ေယာင္းေဘးနား အသာဝင္လွဲလိုက္ေလရဲ႕။

ေယာင္းမွမဟုတ္ပါလ်င္ စိတ္ေလ်ာ့မည္မဟုတ္သည့္အေၾကာင္း
သိၿပီးသည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္
လက္အေညာင္းခံဖို႔ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ
အိပ္ခ်င္ေနသည့္ ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕ ဆံပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြဆြဲပြတ္ေပးရင္း
ကေလးထိန္းရျပန္ေတာ့တယ္။

ပုဝါစအနက္ေရာင္ေလးရဲ႕ေနာက္
လႈပ္စိလႈပ္စိျဖစ္ေနပါေသာ
မ်က္ဆံေလးေတွက တစ္ေရးနိုးေနဟန္။

"အိပၼေပ်ာ္ဘူးလား ေယာင္းေလး"

"ဟုတ္~~~"

ဖိအိပ္ထားသည့္ လက္ေမာင္းကို ပိုလို႔တိုးလာရင္း
လက္ေတြကပါ စစ္သူႀကီးကို ႀဆဲဖက္ထားေလေတာ့
ေယာင္းရဲ႕ ႏွဖူးျပင္ႏွင့္ ခင္ပြန္းသည္တို႔ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးတို႔ၾကား အကြာေအဝးက တိုင္းတာလို႔မရေတာ့။

ေဆာင္းေလမ်ား ေအးေလလို႔လား..
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ခက္ေနတဲ့ ေယာင္းေလးကို ရင္ဘတ္ထဲေထြးေပြ႕လိုက္ရင္း အႏြေးဓာတ္ပိုေစတယ္။

GRIEF//Mpreg//Where stories live. Discover now