Chapter_7

4.7K 585 30
                                    

__________Z.A.W.G.Y.I.________<

ေယာင္းရဲ႕ ဆယ့္သုံးႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕ရဲ႕
ေဆာင္းရာသီမွာ စတင္ခဲ့ၿပီးေတာ့
ႏြေလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့
ေယာင္းရဲ အျမင္အာ႐ုံေတြကို လုံးဝလက္လႊတ္ခဲ့ရသည္။

သမားေတာ္ေတြလည္း အေျဖမရွာနိုင္ေသာ
ဆန္းၾကယ္မႈျဖစ္သည္၊
႐ုတ္တရက္ႀကီး ေပ်ာက္ဆုံးသြားတာ မဟုတ္ဘဲ
တျဖည္းျဖည္း အျမင္အာ႐ုံေတြ ခ်ိဳ႕တဲ့လာျခင္းျဖစ္သည္။

သခင္ေလး အငယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝေလးကတည္းကပင္
ခ်စ္ခင္လာခဲ့ရပါေသာ စစ္သူႀကီးကေတာ့
အျမင္အာ႐ုံေတြေပ်ာက္ဆုံးသြားသည့္တိုင္
ခ်စ္ျမတ္နိုးဆဲျဖစ္၍
အၾကင္နာသက္ကာ မ်က္ခြံ႕ႏုႏုေလးေတြေပၚ အၾကင္နာေႁခြစၿမဲျဖစ္သည္။

ပုဝါစေလးေတြေအာက္ ဖုံးကြယ္ေနပါေသာ မ်က္ခြံသားေလးေတြဟာ
ေလမထိ၊ေနမထိ၍ထင္ ကေလးပါးေလးေတြထက္ပင္ ႏူးညံ့ေနေသးသည္။
ၾကင္ယာေတာ္ကိုယ္တိုင္က အဲ့ပုဝါစကို ထိရင္ မႀကိဳက္တာမို႔
စစ္သူႀကီးခမ်ာ နမ္းရွိုက္ခ်င္တာေတာင္
ၾကင္ယာေတာ္ေယာင္း မအိပ္မခ်င္းထိုင္ေစာင့္၍
အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မွ ပုဝါစေလးကိုျဖည္ၿပီး
ခပ္ဖြဖြနမ္းရွိုက္ရသည္။

ဒီညကေတာ့
ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕ အကာအကြယ္ေတြမရွိေသာ မ်က္ႏွာေျပာင္ရွင္းရွင္းေလးကို ျမင္ရတာ အၾကာဆုံးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

အႀကီးအက်ယ္ တိုက္ပြဲရႈံးနိမ့္ထားတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေလးကေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ။
အရမ္းကိုမွ ပင္ပန္းသြားၿပီမို႔ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေလးဟာ
ပုဝါစကို ျပန္စည္းဖို႔ေတာင္ သတိမရနိုင္ေတာ့။

ျပတင္းေပါက္က ဝင္လာပါေသာ ေလစိမ္းေတြက ေအးလွပါေသာေၾကာင့္
ခင္ပြန္းသည္ႀကီးကသာ
ေစာင္ကေလးႏွင့္လုံး၍ ရင္ဘတ္ထဲ ေထြးေပြ႕ေပးထားရသည္။

ခပ္ဖြဖြေလး ေထြးေပြ႕ထားတာေတာင္ ေနရခက္ေနပုံေပၚေနေသာ ၾကင္ယာေတာ္ေလး
နိုးသြားမည္စိုးသည္ေၾကာင့္
ဝတ္႐ုံေတြလည္း ျပန္မဝတ္ေပးနိုင္အားေသးဘဲ လူေငြ႕ႏွင့္သာ ႏြေးေအာင္ ေထြးပိုက္ထားရသည္။

GRIEF//Mpreg//Where stories live. Discover now