Hiç ummadığımız kişiler birden bire hayatımızın merkezine yerleşir. Ve ben, hayatımın merkezine yerleştirdiğim adamla bir başkasının duyguları arasında sıkışıp kalmış, yolumu bulamamıştım. Yolumu bulmaya çalışırken yine o adam bana ışık olmayı başar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önümdeki tarih kitabını kapatıp kenara koyduğumda gözlerim telefonuma ilişti. Bir kaç gündür numarası telefonumdaydı, ama cesaret edip yazamıyordum. Onu rahatsız etmekten, benim yapışkan bir öğrenci olduğumu düşünmesinden ölesiye korkuyordum.
Bir kaç dakika telefonla bakıştıktan sonra anlık bir cesaretle telefonu elime aldım ve uygulamaya girdim. Adının üzerine tıkladığımda açılan sohbet sayfasına korku dolu gözlerle baktım. Yazmalı mıydım? Ne yazmalıydım?
En sonunda derin bir nefes alarak parmaklarımı klavyede gezdirdim.
lesyeuxdenini: Bay Kim? (23:54)
Ah, cidden mi? Yaza yaza bunu mu yazmıştım? Ama daha iyi bir şey de aklıma gelmiyordu. Bu yüzden hızla uygulamadan çıktım ve ekranı kilitleyerek telefonu kenara fırlattım. Neden bu kadar heyecan yaptığımı ben bile bilmiyordum. Muhtemelen beni hatırlamazdı.
Saat ilerlerken ödevlerimi erken bitirip erken uyuyacağım için mutluydum. Çantamı topladıktan sonra pijamamı giyindim ve sıcak yatağımla buluştum.
Telefonumun bilindik mesaj sesi göz kapaklarımı aralamama sebep oldu. Bir süre gözlerimi karanlık odada gezdirerek kendime gelmeye çalıştım. Ardından telefonuma mesaj geldiğini anlamış ve komidinin üzerindeki telefonu kavrayarak açmıştım. Yoğun ışık gözümü alırken ilk iş ekran ışığını kıstım. Ekranda onun ismini görmem ise uyku mahmurluğumu anında üzerimden atmıştı.
kimtae: Evet? Siz kimsiniz? (02:35)
Gecenin bu saati çevrimiçi olması kaşlarımı çatmama sebep olurken kiminle yazıştığını düşündüm. İlk başta hemen cevap yazmayı düşünsem de anında alacağım bir cevap için hazırlıklı olmadığımdan 5 dakika beklemeye karar verdim.
5 dakikanın ardından mesaja tıkladım.
lesyeuxdenini: Ben Kim Jennie. Öğrencinizim. lasyeuxdenini: Durumunuzu öğrenebilir miyim? (02:40)
Elimden geldiğince saygın bir dille kendimi ifade etmeye çalışmıştım. Beni tersleyip pişman etmemesini umuyordum. Yoksa bir daha yüzüne bakabileceğimi sanmıyordum.
Elimdeki telefon titrediğinde ekranda beliren bildirime baktım.
kimtae: Durumum derken?
Mesajı okuduğum an gözlerim büyüdü. Bana engel atmadan önce bir şeyler yazıp bu tuhaf atmosferi dağıtmalıydım.
