Hiç ummadığımız kişiler birden bire hayatımızın merkezine yerleşir. Ve ben, hayatımın merkezine yerleştirdiğim adamla bir başkasının duyguları arasında sıkışıp kalmış, yolumu bulamamıştım. Yolumu bulmaya çalışırken yine o adam bana ışık olmayı başar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşkınlıkla gözlerini açan Taehyung, başımı yere eğmeme neden olmuştu. Gözyaşlarımı akıtırken daha ne kadar rezil olabileceğimi düşünüyordum. Ailemle ilgili problemlerimi Lisa dışında kimse bilmiyordu. Jungkook bile. Şimdi bunları bir yabancıya anlatmış olmak beni geriyordu. Ne tepki vereceğini kestiremiyordum. Birinin bana acıması istediğim en son şey bile değildi.
"Ben..." diyerek bakışlarını yere indiren Taehyung ne söyleyeceğini bilmiyor gibiydi. "Bilmiyordum."
"Kimse bilmiyordu."
"Birine anlatman gerekiyor." Sesi az öncekinin aksine yumuşaktı. Sanırım beni kırmaktan çekiniyordu.
"Kimse bilmeyecek. Size anlatdığıma da pişman etmeyin lütfen." diyerek yanaklarımı sildim. Ağlamam durmuştu ve daha kontrolde hissediyordum.
"Pekala," diye mırıldanıp ellerini kollarıma çıkardığında yutkundum. "Sen istemediğin sürece kimse bilmeyecek."
Bu kadar anlayışlı ve mükemmel olma.
Islak yüzümde minnet dolu bir gülümseme belirirken "Teşekkür ederim." dedim. "Ama," diye devam etmesi ise dikkat kesilmeme neden olmuştu. "Yine böyle bir şey olursa haberim olacak."
Olmayacak.
Kafamı aşağı yukarı sallayarak "Tamam." diye mırıldandım.
Ellerini kollarımdan çektiğinde boşluğa düşmüş gibi hissetmiştim. Ne olurdu biraz daha böyle kalsak? Veya küçük bir sarılma çok muydu bana?
Taehyung kolundaki saate kısa bir bakış attı, ardından bana bakarak "Zilin çalmasına az kaldı. Derse git. Ve Moonbyul'a uyma." dedi. Sevdiği kadının kardeşi hakkında böyle konuşması garibime gitse de sesimi çıkarmayarak kafamı salladım.
Arkamı dönüp kapıya doğru ilerlediğimde sırtımdaki delici bakışlar titrememe neden oldu. Bunu belli etmemeye çalışarak kapı kolunu indirdim ve kendimi dışarı attım. Aynı anda karşı duvara yaslanmış Moonbyul'un doğrulması bir olmuştu. Tek kaşını kaldırarak "Fazla uzun sürdü?" dedi sorarcasına. Ben de aynı şekilde tek kaşımı kaldırıp "Seni ilgilendirmez?" dedim.
Sinirle gülen Moonbyul aramızdaki mesafeyi kapattığında "Tehlikeli sulardasın, Jennie." diye mırıldandı. Alayla gülümseyip "Ya, öyle mi? Niyeymiş?" dedim.
Tanrım, bana ne oluyor böyle?
Nefesini dışarı üfleyip bana yukarıdan aşağı bakan Moonbyul, "Jisoo ile olan konuşmanı unuttun galiba?" dediğinde gülümsemem solmuştu.
Jisoo. Taehyung'un sevdiği kadın.
Ve asla yerinde olamayacağım kadın.
Dişlerimi sıktığımda "Çekil önümden, Moonbyul." dedim sinirle. Taehyung'la daha demin anlaşmıştık ve üstünden beş dakika geçmeden kavga etmek istemiyordum.
