Yılbaşından 2 hafta geçmişti ve bu gün babamın doğum günüydü. İçimde gram sevgi beslemediğim, ama baba demeye mecbur olduğum adamın.
Babaannem açık kalp ameliyatı olmuştu. Babam da bütün gün onunla uğraşıyor, yanından ayrılmamaya çalışıyordu. Bildiğim kadarıyla hala uyanamamıştı. Doktorlar ameliyatın başarılı geçtiğini söylüyordu, ama aynı şekilde doktor olan annem, başarı geçmiş bir ameliyatın sonunda çoktan uyanmış olması gerektiğini söylüyordu.
Odamda oturmuş instagram'da gezinirken kapım aniden açılınca ekranı kilitledim. Annem kapıyı duvara çarparak "Bu gün babanın doğum günü. Ayrıca babaannenin durumu kötü. Çık da babanı gör, konuş." dedi. Sözünü ikiletirsem bağırıp çağıracağını bildiğimden yerimden kalktım ve oturma odasına girdim. Koltukta halsizce oturmuş televizyon izleyen babamı gördüğümde çaprazındaki koltuğa oturup bağdaş kurdum. Küçük kardeşim oyuncakları ile oynuyor, bazen bana bakarak bir şeyler geveliyordu. Kimseyi umursamadan telefonumu çıkardım ve kakaotalk'a girdim. Jungkook'dan mesaj geldiğini gördüğümde gülümseyerek isminin üzerine tıkladım.
jeongguk: Naber kanka
lesyeuxdenini: İyidir, senden?
jeongguk: Ben de iyi
jeongguk: Babaannen nasıl oldu?
Yutkundum. Babaannemle yakın değildim. Beni severdi ama benim onu pek sevdiğim söylenemezdi. Ben kimseyi sevmezdim. Özellikle de kan bağım varsa. Belki kardeşim küçük bir istisna ola bilirdi.
lesyeuxdenini: Kötü. Hala uyuyormuş.
jeongguk: Sence iyileşecek mi?
lesyeuxdenini: Bilmiyorum, Kook. Bunu söylemek çok utançverici ama umursayamıyorum bile.
lesyeuxdenini: Biliyorum, berbat biriyim.
jeongguk: Berbat biri falan değilsin, aptal.
jeongguk: Umursayamaman senin suçun değil. Yeteri kadar sevmiyorsun, yapacak bir şey yok.
lesyeuxdenini: Öyle mi diyorsun?
jeongguk: Evet öyle diyorum.
jeongguk: Şimdi saçma sapan şeyler düşünüp kendine işgence etme.
Gülümsedim. Her zamanki gibi bana kendimi iyi hissettirmeyi başarmıştı.
lesyeuxdenini: Tamam :)
lesyeuxdenini: Sonra görüşürüz o zaman.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEACHER'S KITTEN¹ • Taennie
FanfictionHiç ummadığımız kişiler birden bire hayatımızın merkezine yerleşir. Ve ben, hayatımın merkezine yerleştirdiğim adamla bir başkasının duyguları arasında sıkışıp kalmış, yolumu bulamamıştım. Yolumu bulmaya çalışırken yine o adam bana ışık olmayı başar...