Hiç ummadığımız kişiler birden bire hayatımızın merkezine yerleşir. Ve ben, hayatımın merkezine yerleştirdiğim adamla bir başkasının duyguları arasında sıkışıp kalmış, yolumu bulamamıştım. Yolumu bulmaya çalışırken yine o adam bana ışık olmayı başar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkesin derste olmasının rahatlığıyla merdivenlerde oturuyordum. Yaşadığım rezillikten sonra dersten çıkmaya cesaret edememiş, onun yerine ders boyu kafamı sıradan kaldırmamıştım. Böylece tam bir zavallı gibi görünmüştüm. Sonrakı derse ise girmemeyi seçmiştim. Ders matematikti ve girmediğim için her ne kadar vicdan azabı çeksem de şu an kafamın hiç bir şeye basmayacağını da biliyordum. O yüzden burada oturup kafa dinlemek en iyisiydi.
"Jennie."
Kafamı yasladığım duvardan kaldırdım ve arkama baktım. Jungkook yüzündeki küçük tebessümle bana bakıyordu.
"Evet?"
Jungkook da benim oturduğum merdivene oturdu ve kollarını dizlerine yaslayıp ellerini birleştirdi. Kafasını bana çevirdi ve "Seni arıyordum. İyi misin diye merak ettim." dedi.
Başımı yere eğdim ve "İyiyim." diye mırıldandım. Yüzüne bakamıyordum, çünki bana acıyan bakışlarını görmek istemiyordum. Kimsenin bana acımasını istemiyordum.
"Bak ne diyeceğim." dedi coşkulu bir sesle. Başımı yavaşca kaldırdım ve boş bakışlarımı ona gönderdim. Şu an hiç bir şeyle ilgilenmiyordum.
Duygusuz halimi umursamadan heyecanla sözüne devam etti. "Duyduğuma göre tarih hocasını değiştirecekler. Sen geçen yıl geldiğin için bilmezsin ama bizim eski hocayı getireceklermiş. Hem tarihten zayıfsın ya," Son cümlesi gözlerimi kaçırmama neden olurken devam etmesini bekledim. "Bu hocanın sana yardım edebileceğine inanıyorum."
Kaşlarımı çatarak "Duyduğuna göre mi? Büyük ihtimalle bir dedikodudur. Bu aptal okul doğru düzgün öğretmen almaz buraya." diye konuştum. Jungkook böyle anlatınca adamı merak etmiştim ama dediğim gibi, buraya üst düzey öğretmenler yerine kendi tanıdıklarını almayı tercih ederdiler.
Jungkook elini ensesine atarken gözlerini kaçırdı. "Bu bilgi için müdür yardımcısına küçük bir iyilik yapmış olabilirim."
"Ne iyiliği?"
"Boşver. Yaptım işte bir şeyler."
Gözlerimi kıstım.. Jungkook kendi halinde bir çocuktu ve sırf bu saçma bilgi için müdür yardımcısına yaranmaya mı çalışmıştı?
Elini çekerken bana baktı ve "Sevindin, değil mi? Bay Lee'den hoşlanmadığını biliyorum. Belki bu seferkini seversin." dedi heyecanla.
Sinirlerim bozulmuş gibi güldüm. "Hiçbir öğretmeni sevebileceğimi sanmıyorum. Matematik dışında."
"Yah, neden öyle diyorsun ki? Hem zaten Bay Min'in yakın arkadaşı. Adama da böyle suratsızlık yapma."
Ah, neden bu kadar ısrar ediyordu ki? Öğretmenlerle aram iyi değildi, olamazdı da.
"İyi, peki." dediğimde sevinçle bana sarıldı. Şaşkın şaşkın dururken ben de kollarımı sırtına sardım. Saçma sapan bir öğretmene şans vereceğim için bu kadar sevinmiş miydi yani?
