Hiç ummadığımız kişiler birden bire hayatımızın merkezine yerleşir. Ve ben, hayatımın merkezine yerleştirdiğim adamla bir başkasının duyguları arasında sıkışıp kalmış, yolumu bulamamıştım. Yolumu bulmaya çalışırken yine o adam bana ışık olmayı başar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung'dan ayrıldıktan sonra hızlıca sınıfa dönerek çantamı almıştım. Normalde yemekten sonra da Lisa ve Chaeyoung'la okulda takılırdık ama Jaehyun'la yaşadıklarımdan sonra sadece eve gitmek istiyordum.
Sınıftan çıkarak yürümeye başladığımda karşıma Taehyung çıkmıştı. Kaşlarını çatarak "Bir yere mi gidiyorsun?" diye sorduğunda elimi enseme atarak "Evet, eve gidiyorum." diye cevap verdim. Gözleri bu sefer koluma kaydığında kaşları daha da çatılmıştı. Büyük elleri kolumu tuttuğunda şaşkın gözlerle ona baktım. Kolumu çevirerek dirseğimin altını incelemeye başladığında ben de aynısını yaptım. Ah, kolum kanıyordu. Muhtemelen Jaehyun beni yere itince olmuştu.
Taehyung, "Önce revire git." diye emrivaki bir tonda konuştuğunda gözlerimi kaçırdım. Şu ana kadar revire gitmemiştim. Nedenini anlamadığım bir şekilde çekiniyordum. O yüzden kolumu elinden kurtarak "Önemli bir şey değil. Evde bakarım." diye geçiştirmeye çalıştım.
"Saçmalama, Jennie. Hemen revire gidiyorsun."
Derin bir nefes alarak kurtulmayı diledim. İstemiyordum işte, ne diye bu kadar üsteliyordu ki?
"Hocam, gerçekten evde kendim ilgilenirim." diyerek yanından geçmeye çalıştım. Ancak sağlam kolumu tutan eli buna izin vermemişti. Kafamı ona çevirdiğimde o da kafasını çevirerek bana bakmıştı. Sert bir dille "Öğretmenin olarak revire gitmeni söylüyorum. Sen öğretmenini mi ikiletiyorsun?" dediğinde başımı eğdim. Ne diye bilirdim ki?
"Aish, çok saygısızca." diye mırıldandığında ise iyice utanmıştım.
Ben ne yapabileceğimi düşünürken kolumdan çekiştirmeye başladığında şaşkınca ona baktım. "Ne yapıyorsunuz?" diye sorduğumda "Bir bebeği revire götürüyorum." diye cevap vermişti. Ah, eskiden beni sadece çocuk olarak görürdü, şimdi ise bebek olmuştum. Harika!
Revirin kapısına geldiğimizde gergin bir surat ifadesiyle Taehyung'a baktım. Normalde zaten revirden çekinirdim, şimdi ise yanımda hoşlandığım adam da olacaktı. Ah, ne diye biraz geç çıkmamıştım ki sınıftan?
Taehyung kapıyı tıklatarak içeri girdiğinde beni de peşinden sürükledi. Doktor bozuntusuyla bir birlerini selamladıktan sonra bana döndü. "Kızın yarasına bakabilir misiniz?" diye sorduğunda doktorun gözleri beni bulmuştu. Her ne kadar Taehyung'un arkasına saklanmak istesem de yerimde sabit durdum.
"Tabii. Geç şöyle, sedyeye otur."
Taehyung çekilerek bana yol verdiğinde küçük adımlarla sedyeye yürüdüm ve gergin bir şekilde oturdum. Gözlerimi dolaba yaslanıp kollarını göğsünde bağlayan Taehyung'a dikdiğimde bana düz bir şekilde baktığını gördüm. Doktor elindeki malzemelerle yanıma oturduğunda yutkunarak elindekini pamuğa damlatmasını izledim. O şeyin canımı acıtacağı kesindi.
Doktor kolumu tutarak çevirdi ve elindeki pamuğu yaranın olduğu kısıma bastırdı. Acıyla inleyerek kolumu çekmeye çalıştığımda tutuşu sıkılaşmıştı. Jaehyun, bunun için seni öldürecektim.
