Hiç ummadığımız kişiler birden bire hayatımızın merkezine yerleşir. Ve ben, hayatımın merkezine yerleştirdiğim adamla bir başkasının duyguları arasında sıkışıp kalmış, yolumu bulamamıştım. Yolumu bulmaya çalışırken yine o adam bana ışık olmayı başar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni içeri almanı tercih ederim."
Taehyung'un ukala sesiyle kendime geldiğimde korkuyla evin koridoruna baktım. Kimsenin olmadığına kanaat getirdiğimde Taehyung'u göğsünden ittirdim ve kafamı dışarı çıkararak "Lütfen gidin." dedim. Kaşlarını çatan Taehyung, "Ailenle görüşmek istiyorum, öğrenci. Beni engelleyebileceğini sanmıyorsundur umarım." dedi öfkeli bir ses tonuyla. Yutkunarak ona baktığım sırada arkadan beni korkutan kişinin sesi duyuldu. "Jennie! Kim geldi?"
Taehyung'a son bir kez yalvarırcasına baktığımda ifadesiz yüzünü korumuştu. Kararlıydı, onlarla konuşacaktı.
İstemeye istemeye kapının önünden çekildim ve alttan alttan babama bakarak "Bay Kim, tarih öğretmenimiz." diye mırıldandım. Babam çatık kaşlarla hala dışarıda bekleyen bedeni süzdükden sonra "İçeri gelin." dedi. Taehyung kapıdan geçtiğinde bana kısa bir bakış attı ve kapıyı kapattı. Babamla birlikte oturma odasına ilerlediklerinde onları takip ettim. Tanrım, tam şu an canımı alsan ne olurdu? Korkudan ölmek üzereydim nasılsa.
Bir birine çapraz şekilde yerleştirilmiş turuncu koltuklardan birine babam, diğerine Taehyung oturmuştu. Koltuğun ucuna oturup ellerini kucağında birleştiren Taehyung, gözlerini babamdan ayırmıyordu.
"Kızım, öğretmenine çay getir."
Babamın emir veren sesini duyduğumda hareketlendim ve odadan çıktım. Mutfağa girdiğimde annemin anlamsız bakışlarını umursamadan iki fincan çayı alıp oturma odasına döndüm. Çayları teslim ettiğimde babam, "Hayırdır, Bay Kim? Bu saatte sizi buraya getiren şey ne?" diyerek söze girdi. Seslice yutkunarak Taehyung'un cevabını beklemeye başladım. Umarım beni satmazdı, yoksa sonum hiç iyi olmayacaktı.
Taehyung elindeki fincanı ortadaki turuncu, üzeri cam olan sehpaya bıraktıktan sonra dikkatini babama verdi. Ben ise kapıya yaslanmış, ağzından çıkacak sözcükleri bekliyordum.
"Sizinle Jennie hakkında konuşmak istiyorum."
İşte başlıyoruz.
Tek kaşını kaldıran babam, "Ne olmuş Jennie'ye?" dedi anlam veremez bir sesle. Oscarlık bir oyuncu olabilirdi.
"Kızınızın yüzündeki yara bere izleri," deyip duraksadı ve gözlerini yüzümde gezdirdi. "Bakın, Jennie kavgacı bir kız değil. O yüzden bunu ona yaşıtı olan birinin yaptığını sanmıyoruz. Ve doğrusunu söylemek gerekirse, sizden şüpheleniyoruz."
Kısa bir an sessizlik olduğunda terleyen avuçlarımı iyice bir birine kenetledim. Ardından babam küçük bir kahkaha attığında şaşkınlıkla ona baktım. Kızıp bağırmayacak mıydı?
Sallanarak gülmeye devam eden babam az sonra yavaşladı ve "Ah, Bay Kim," dedi gülümseyen yüzüyle. "Bunun bir şaka olduğunu var sayıyorum."
"Aslına bakarsanız oldukça ciddiyim."
Taehyung'un kan donduran soğukkanlılığı beni bile ürpertmişti.
