10.BÖLÜM:"BEKLENMEDİK"

4.1K 269 190
                                    

İçimde kamçılanan merak duygusuyla öne atıldım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


İçimde kamçılanan merak duygusuyla öne atıldım. "Jennie! Nereye?" diye arkamdan bağıran Lisa'yı ise görmezden gelmiştim.

Dış kapının merdivenlerinden ikişer üçer çıktım ve okula girdim. Ardından deyim yerindeyse koşarak idari kata çıktım. 11 ve 12ci sınıflar idari kattaydı. Benim de sınıfım burda olduğundan sorun çıkmamıştı.

Sınıfımın önünde duvara yaslandım ve gözlerimi müdür odasına diktim. Birazdan Bay Kim ordan çıkacaktı.

Bir kaç dakika sonra kapı açıldı ve önde müdür, arkasında Bay Kim dışarı çıktı. El sıkıştıktan sonra Bay Kim çıkışa ilerlemeye başladı.

Merakıma yenik düşerek Bay Min'i aramaya başladım. Müdür'e bir şey soramazdım. Bu tür şeyleri hep Bay Min'den öğrenirdim.

Merdivenlere geldiğimde karşıma Bay Min çıkmıştı. Anlaşılan bu gün şanslı günümdü.

"Bay Min!" diye seslendiğimde tam karşımda durmuşdu. "Efendim Jennie?"

Dudağımı ısırdım ve "Ben az önce Bay Kim'i müdürün odasından çıkarken gördüm de. Bir sorun mu var acaba?" dedim.

Bay Min kaşlarını çatarak "Bir bilgim yok, Jennie. Ama okulun Taehyung öğretmenle bir sorunu olduğunu sanmıyorum." dedi.

Duyduklarım omuzlarımın çökmesine neden oldu. Bir umut, Bay Min'in bir şeyler bilebileceğini sanmıştım. Ama o umut da boşa çıkmıştı.

Bay Min'in yanından ayrıldım ve uyuşuk adımlarla okulun çıkışına yöneldim. Kapıdan çıktığımda ise Lisa ile Jungkook'un hala beni beklediğini gördüm. İçimdeki suçluluk duygusuyla onlara yaklaştığımda ilk konuşan Jungkook olmuştu. "Bu da neydi şimdi? Niye birden bire çekip gittin?"

Jungkook her ne kadar kafa dengi bir arkadaş gibi görünse de çok kıskançtı. Beni küçük kardeşiymişim gibi sahiplenir, herkesten korumaya çalışırdı.

Kafamda yalanımı tarttıktan sonra ağzımı açtım. "Ha, yok birşey. Telefonumu yukarıda unutmuştum."

Jungkook bir süre gözlerini kısıp suratımı incelediğinde tedirgin olmuştum. Yalan söylediğimi anlamış olabilir miydi?

Ancak görünen o ki anlamamıştı. Kafasını salladı ve "Hadi o zaman. Gidelim." diyerek önden yürümeye başladı. Lisa ile yan yana geldiğimizde kulağıma eğilerek "Yediğimi sanma. Bana anlatacaksın." dedi. Kafamı çevirip yüzüne baktım, sonra ise tekrardan önüme döndüm. Ne anlatacağımı ben bile bilmiyordum ki.

Ertesi gün okula giderken içimde hala bir burukluk vardı. Bay Kim'in müdürle probleminin olması fikri beni o kadar korkutmuştu ki, acaba okuldan ayrılır mı diye düşünmeden edemiyordum. Onu en kısa sürede unutmam lazımdı. Bu hissettiklerim... Tuhaftı. Böyle hissetmemeliydim.

TEACHER'S KITTEN¹ • TaennieHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin