Arabadan inmeden önce Ashton'a sıkı bir öpücük verdim. Muhtelemen bir kaç gün görüşemeyeceğiz. Yani babam bulduğu yeni korumayla beni kontrol etmek için saat başı arayacaktır. Umarım fazla yaşlı değildir. İğrenç esprileri ve ne olursa olsun geçmeyen ağız kokularıyla fazlasıyla mide bulandırıcılar.
Tüm bu koruma saçmalığının beni Ashton'dan korumak olduğunu biliyorum. Son korumayı sadece iç çamaşırlarıyla odamda bulduğunda bir daha kimseye güvenmeyeceğini sanmıştım. Ama yanılmışım. Ne olursa olsun beni her aradığında Ashton'ın yatağında olmam, babamın boşuna vakit kaybettiğini gösteriyor. Tabii bizim de öyle.
Kendimi yavaşça geri çekerek dudaklarımı onunkilerden ayırdım. Bunu yapmayı sevmiyordum.
"Gitmeliyim. Akşam seni arayacağım"
"Veya iyi kız fotoğraflarını atacaksın" Parmağını bacağımda dolandırarak gülümsedi. Gözlerimi devirerek güldüm ve kapıyı açtım.
Hızlı adımlarla oradan uzaklaşırken sık sık Ashton'a dönerek el salladım. Bir insanın, aşık olduğu insandan ayrılması fazlasıyla zor. Bir senedir bu his benimle birlikte ve bundan oldukça rahatsızım. Ne zaman babamla yalnız kalsam, tam bu konuyu açacakken bana 'O serseri ile takılmaya devam etmediğin için seninle gurur duyuyorum' diyor. Aşk sabır istiyor olabilir. Beklemekten rahatsız değilim. Sadece babama daha fazla yalan söylemek istemiyorum. Bu korumayı da hallettikten sonra kesinlikle konuşmalıyım.
"Ah, Bethany de geldi" Babam garajın yanında durarak beni gösterdi. Yanında kısa boylu bir adam duruyordu. Yaşına göre fazlasıyla havalıydı.
Elimi uzattım. "Ben Bethany"
Gülümseyerek elimi sıktı. "Ben de David"
Babam elini omzuma koydu ve gülümsedi. "Akşam yemeği için David ve ailesini ağırlayacağız" Klasik...
"Bana ihtiyacın yoksa odama gitmek istiyorum"
"David ile tanışmanı öneririm. Seveceğinden eminim. Ben eşyalarımı toplamak için yukarı gidecekken neden bahçede oturup tanışmıyorsunuz?" Ah hadi bakalım.
Gülümseyerek başımı salladım.
Babam bana 'gurur duyuyorum' bakışı atarak yanımızdan ayrıldı. David, eliyle bana yol verip arkamdan yürümeye başladı.
"Nasılsın Bethany?"
"İyiyim, siz?"
"Teşekkür ederim" Gülümsedi. Masadan bir sandalye çekerek oturduk.
"Kaç yaşındasınız?"
"48 ya sen?"
"18"
"Senin yaşlarında bir yeğenim var. Belki bir gün tanışırsınız" Gözlerimi devirdim ve görmemesini umarak gülümsedim.
"Okuyor musun?"
"Lise son sınıf öğrencisiyim. Umarım seneye bir üniversite kazanıp buradan gideceğim"
Kaşlarını merakla çattı. "Neden gitmek istiyorsun?"
"Babamın kontrolü altında olmak beni çok sıkıyor. Sürekli bu koruma saçmalığını ortaya atıp peşime birilerini takıyor. Onun gibi olmamı istediğini biliyorum. Ama yaşamak istediğim hayat bu değil"
Arkasına yaslandı. "Ah evet, o konu. Baban bana bahsetti. Eski erkek arkadaşının senin peşini bırakmamasından korkuyor. Şu belalı tiplerden olduğunu söyledi. Görüşüyor musunuz?" Ah, sen olmasaydın şuan yatağında olacaktım.
