İYİ OKUMALAR :)
Bu sabah nedendir bilinmez, çok enerjik uyandım. Bir reklamlarda uyanan insanlar gibi olmasa da bende neşeli kalkmıştım.
Kahvaltı için bir şeyler atıştırdıktan sonra koşarak yukarı çıktım. Merdivenlerde düşmemek için biraz yavaşlamış olabilirim.
Bugün, sabah koşusu yapmaya karar verdim. Uyandığım saate bakarsak, pek sabah sporu sayılmazdı aslında. Ama önemli olan kararlılıktır. İstediğimde bende erken kalkabiliyorum, ama istemiyorum. Zaten sabahın köründe sadece yürüyüş için kalkarım. Kralı gelse beni yatağımdan kaldıramaz.
Dolaptan aldığım siyah şortumu ve beyaz sporcu atletimi giydim. Saçlarımı toplamaktan nefret etsem de koşarken yüzüme savrulmasından da hoşlanmıyorum. Saçımı at kuyruğu yaptıktan sonra, kapının önünde koşu ayakkabılarımı giydim.
Bahçe kapısına doğru ilerlerken, yine karışmış olarak bulduğum kulaklıklarımı çözmeye başladım.
Davinci'nin şifresi kulaklığımdan daha kolay çözülmüştür. Kapıdan çıktıktan sonra kulaklıklarımla ilgilenmeye devam ederken, başım sert bir şeye çarptı.
Kafamı kaldırdığımda karşımda Kaya'yı görmeyi beklemiyordum. Burada ne işi vardı? Bu kadar çabuk karşılaşacağımızı düşünememiştim.
" Yine çikolatamı yemek için mi geldin? " deyip gülümsedim ve sonunda çözdüğüm kulaklığı avucumda kavradım. Onunla konuştuğumu fark edince bana döndü ve kaşlarını çatıp beni baştan aşağı süzdü.
" Anlamadım ne çikolatası? Afedersin ama tanıştığımızı sanmıyorum. " dediğinde yüzümdeki gülümseme yavaşça söndü. Nasıl hatırlamazdı? Gerçekten beni tanımadı mı? Hangi kızı aklında tutacak, diye içimden geçirdim. Kim bilir kaç tane kızla konuşmuştur?
" Dün markette tanışmıştık, çikolatamı yemiştin hani. Hatırlamadın mı? "
Gözlerini gökyüzüne bakıp hatırlamaya çalışıyor gibi durduğunda sinirlenmeye başladım. Bu kadar düşündüğüne göre hatırlamamıştı. Karşılaşacağımıza eminim, diyen kendisiydi ve dün olan şeyleri hatırlamıyor muydu? Saçmalık!
Kaşlarım istemsizce çatılırken tekrar gözlerini bana çevirdi.
" Dün markete gittiğimi hatırlamıyorum. Tanıştığımızı sanmıyorum. " dediğinde pes ettim. Ciddi ciddi dün olan şeyleri hatırlamıyordu. Belki unutkanlık sorunu vardır? Kendini kandırma Kayra. Hatırlayacak önemli bir şey yoktu belki de? Saatine baktıktan sonra devam etti.
" Ve acele etmem gerek. Üzgünüm. " dedikten sonra yanımdan geçip kaldırımda hızlı adımlarla ilerledi. Kendimi ağzım açık bir şekilde arkasından bakarken buldum.
Salak Kayra! Ne olmasını bekliyordun ki? Seni tanımasını ve birlikte yürümeyi falan mı? Aslında aklımdan geçmemiş değildi ama Kaya beni hatırlama zahmetinde bile bulunmamıştı. Derin bir nefes verdikten sonra kulaklıklarımı takıp hızlı adımlarla kaldırımda yürümeye başladım. Kaya'yı düşünmeye devam etmemek için müziğin sesini arttırdım. Müziğin sesi ne kadar artarsa artsın, düşüncelerinizi bastıramıyordu.
Uzun süre hızlı adımlarlan yürüdükten sonra deniz kenarına vardım. Sahil tarafından yavaş tempoda koşmaya başladım. Kısa süre sonra yanımda biri belirdi. Kafamı çevirdiğimde kaşlarım tekrar çatıldı. Kaya, üzerinde spor kıyafetleriyle gülümseyerek bana bakıyordu ve benimle aynı tempodan ilerliyordu. Acelesi olduğunu sanıyordum. Derin bir nefes alıp lulaklıkları çıkarttım ve tekrar avucumda tuttum.
" Selam. " dediğinde cevap vermeyip koşmaya devam ettim. O beni tanımamazlıktan gelebiliyorsa, bende yapabilirim. Bana yetişip bileğimden tuttuğunda durmak zorunda kaldım. Gözlerimi sabır dilercesine kapatıp açtıktan sonra Kaya'ya döndüm. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
