Forget

3

Isa was al een uur geleden weggegaan. Ik weet echt niet wat ik hiermee moet...

Ik ga haar zo erg missen. Ik hoop dat we wel nog zoveel mogelijk contact hebben, en niet alleen over de telefoon.

Ik zat op mijn bed te staren naar het plafond toen ik mijn mobiel hoorde afgaan. Ik keek op en zag dat het een berichtje was van mijn moeder.

Hey schat
Wij blijven in de stad eten, ik neem aan dat Isa nog bij je is. Je mag wel eventjes patatjes halen, dan betaal ik het je later terug :)

Xx tot vanavond

Fijn, Isa was er niet eens meer. Ik ga wel gewoon naar de snackbar en haal zelf wel wat.

Ik pakte mijn sneakers, en strikte de veters vast. Ik pakte wat geld en ging de deur uit.

Wachtend zat ik daar, in die vieze patatlucht. Ik geef toe, patat vind ik gerust lekker. Alleen die lucht hoeft van mij niet...

Het was niet echt druk, ongeveer 4 in totaal ofzo. Ik keek op mijn strookje '932' was mijn nummer, waarom zo'n hoog nummer voor maar zo weinig mensen?

"Hey" hoorde ik een zware slome stem zeggen. Ik keek op en ontmoette twee groene ogen.

"Hey" zei ik nonchalant terug.

"Kom je hier vaker?" hoor ik hem zeggen.

Wauw wat een pick up line. Dankje...

"Ja, ik kom hier vaker ja." antwoorde ik met rollende ogen.

Hij keek me even raar aan, maar lachte daarna ongemakkelijk.

"Ik ook." zegt hij.

"Mag ik vragen hoe je heet?" ging hij door. Ik glimlachte "Natuurlijk, en mijn naam is Eva." antwoorde ik hem.

"Dat is een mooie naam." zegt hij.

Natuurlijk is dat een mooie naam, want je gaat niet zeggen dat iemand een lelijke naam heeft. Grappig.

"Mag ik weten wat jou naam is?" Want ja anders weet ik niet hoe je heet lol.

"Mijn naam is Harry. Harry Styles."

Voordat ik iets terug wou zeggen hoorde ik een snackbarmedewerker roepen "Nummer 932? 932 iemand?"

"Oh sorry, ik moet gaan. Dat is mijn eten." ik sprong van mijn kruk af en liep naar de kassa.

"Doei!" hoor ik Harry nog roepen, en ik zwaai naar hem en loop richting huis.

Het was intussen al half 6 geweest en ik vroeg me af wanneer me ouders en zusjes terug kwamen van de stad.

Ik hoorde iemand achter me aanrennen, en ik keek snel achterom om te kijken wie het was.

Het was Harry. "Uh... Wanneer zie ik je weer?" vroeg hij nerveus. "Uh... Ja daar vraag je me wat." lachte ik ongemakkelijk. "Maar ja, wanneer zou je me willen zien?" vroeg ik aan hem.

"Uh... Ja, eigenlijk wel uh... vaak genoeg." antwoorde hij.

---

Goedenavond vriendelijke volgers!
dit is weer een update :)

hope you like it ;D
en vergeet niet te stemmen en misschien mij te volgen? :)

x Anouk