Forget

12

Gek genoeg heeft Harry ook geen contact opgezocht met mij. Misschien probeerde hij 't wel, alleen mijn mobiel is ingenomen door m'n ouders.

Twee weken lang niets doen... Met niemand afspreken, ik mag zelfs ook niet patat gaan halen ofzo. Waarschijnlijk laten ze me geen patat halen, omdat daar juist alle ellende gebeurde.

Omdat 't nu vakantie is, is iedereen òp vakantie, kan ik niemand zien. Sowieso in deze situatie niet.

Ik vraag me af wat Harry nu van me zal denken, omdat ik niet reageer - op de waarschijnlijk vele smsjes die ik niet gezien heb. Misschien heeft 'ie juist geen contact meer opgezocht, en dacht dat ik toch alleen maar problemen veroorzaak...

Maar het blijft toch in m'n hoofd spoken, waarom had Harry me nou meegenomen? We kennen elkaar nu - wat zal 't zijn - een weekje, en hij maakt zich al helemaal bezorgt en neemt me maar gelijk mee naar z'n huis.

Mijn gedachten worden verstoord door geklop aan mijn kamerdeur. Het is Lieke.

"Hey." zeg ik, en ga recht op zitten op bed zodat zij er op kan zitten. "Hey." zegt ze terug. "Wat is er?" "Ik wil je iets vragen, want mama en papa willen het niet vertellen."

Dit gaat over het gedoe met Harry en mij. Ik weet 't zeker.

Ik knik en Lieke gaat door.

"Waarom werd je meegenomen door een jongen? Toen wij patatjes gingen halen." "Wil je niks tegen papa en mama zeggen?" vroeg ik aan d'r.

Haar ogen lichten op, want ze houd wel van geheimen bewaren.

"Die jongen is een vriend van mij, hij heet Harry en daarom nam hij me mee." "Is dat je vriendje?!" zei ze met grote ogen. "Nee, nee. Hij is niet m'n vriendje." stelde ik haar gerust.

M'n zusjes houden er niet van als iemand mij van hun afpakt. Omdat ze bang zijn dat ik nooit meer terug kom.

"Was je toen flauwgevallen?" "Blijkbaar." zei ik nog steeds ongelovig. "Was je bang?" Was ik bang? Ik weet wel dat ik het niet prettig vond dat Harry me meenam. Maar of ik me bang voelde?

"Eerlijk gezegt, heb ik geen idee." en deed mijn handen omhoog. Lieke glimlachte, maar werd daarna wel weer serieus. "Wil je wel uitkijken?" vroeg ze.

Gaat mijn kleine, lieve, onschuldig zusje mij nu de les zitten voorlezen? Ik grinnik en knik dan toch 'ja'.

"Oké, maar nu ga naar een partijtje. Dus doei." en ze liep weg. "Doei, veel plezier!" riep ik lachend naar haar. Ik kreeg nog een 'dankjewel' terug geschreeuwt en plofte daarna weer op mijn bed.

Ik word gewoon moe van niks doen. Ik moet iets doen. Maar wat?

Isa heb ik al een heel tijd niet meer gesproken, misschien is 't een idee als ik haar even bel. Ik neem aan dat dat geen probleem is, want ik spreek met niemand af.

Ik stond op deed m'n kamerdeur open en liep de trap af. Ik heb geen idee wie er allemaal thuis zijn en wie niet, maar al snel zie ik een briefje op tafel liggen.

Wij zijn naar oma
X papa en mama

Oké mooi! Dan kan ik Isa bellen. Ik pakte de telefoon en toetste haar nummer in. Al snel werd er opgenomen.

"Met Robert de Lange." hoorde ik Isa haar vader door de telefoon zeggen. "Hoi, met Eva. Mag ik Isa aan de telefoon?" "Het spijt me Eva, maar Isa is nu niet thuis. Zal ik tegen haar zeggen dat je gebeld hebt?" "Ja graag, dankuwel." "Is goed. Joe. doe." "Joe. doe" en we sloten het gesprek af.

Zo nemen Friezen mensen altijd afscheid. Niet dat ik Fries ben, maar mijn oma wel. Vandaar.

Isa is dus niet thuis. Lekker dan. Ik heb dus helemaal niks te doen.

Opeens hoorde ik een telefoon afgaan. Ik liep naar de koelkast en keek ernaast in het mandje dat op een plank stond. Het is mijn telefoon.

Snel pak ik 'm op en kijk naar het adres dat mij belt. Het is Harry.

---

heyy vriendelijke volgers! Ik heb geeen idee of dit een beetje zin heeft om te publiceren, want hier gebeurt helegaar niets. maar ach, hope you like it.
please leave a comment ❤
X Anouk