Forget

20

"Harry..." fluister ik. "Eva, waa- waarom bel je?" hoor ik hem nerveus vragen. "Ik... Harry ik, het spijt... me." zucht ik uit. "Waarvoor dan?" vraagt Harry weer.

"Waarvoor? Omdat ik ontzettend bot tegen je deed, Harry." ik hoor hem lachen over de telefoon. Wat is hier nou grappig aan? Ik kan hier niet om lachen hoor.

"Eva, je hoeft je nergens voor te verontschuldigen." stelt Harry me gerust. "Waarom niet? Ik deed fucking boos tegen je!" roep ik uit. "Kijk! Dit bedoel ik nou. Ik schreeuw weer tegen je..." en ik zucht. "Eva, nergens druk over maken. Je bent een puber. Daarom deed je zo. Duh." Pardon? Dus ik deed zo bot tegen hem, omdat ik in de pubertijd zit?

"Harry, ik weet één ding. Ik deed niet zo boos tegen je omdat ik last heb van de pubertijd." "Ik zeg ook niet dat je er last van heb, maar dit had ik ook hoor Eva. Het hoort er gewoon bij. Iedereen-" "Harry, serieus. Ik- laat ook maar. Het spijt me gewoon oké?" onderbreek ik hem. "Het is al goed, Eva." en ik hoor weer gelach. Dit keer laat ik het gaan, ik wil niet wéér in discussie.

"Wat denk je ervan om elkaar weer te zien?" stelt Harry voor. "Ik vind het een goed idee. Maar niet vandaag... trouwens wel vandaag. Je weet wel waar ik ben. Ik ben in het parkje onder die grote mooie boom." glimlach ik, ook al kan hij me toch niet zien. "Gezellig! Ik kom eraan!" en hij hangt op.

***

Mijn ogen zijn gesloten, maar ik voel dat er iemand in de buurt is. Langzaam doe ik mijn ogen open en zie daar een lang iemand met bruine krullen staan. Ik glimlach en hij gaat naast me zitten in het gras.

"Kijk eens wat ik mee heb?" zegt Harry, en hij pakt een fles wijn uit zijn tas - waarvan ik niet eens wist dat hij die meehad. Maar ho eens... ik mag nog geen wijn. Laat staan alle alcoholische dranken. "Harry, ik mag geen drank. Dat weet je toch wel?" "Oh ja kut. Helemaal vergeten." Volgens mij bedoelt hij dit helemaal niet serieus. "Harry, serieus. Ik neem geen drank." zeg ik statig. "Kom op, watje. Er gaat heus niets gebeuren na één wijntje..." en hij begint een kip na te doen. "Hoor ik daar een bange kip? TOK TOK!" Ik kijk hem met grote ogen aan. "Nee, ik ben geen bange kip. Ik ben slim!" en Harry begint keihard te lachen. Ik schrik ervan. "Ah Eva, kom op één wijntje? Daarna niet meer!"

Ik zucht en knik dan maar. Anders blijft hij maar doorgaan. Harry begint als een klein kind te juichen en pakt twee plastic bekertjes uit zijn tas. Met gefronste wenkbrauwen kijk ik naar de wijn die Harry inschenkt. "Harry, dit is mijn eerste wijntje." Zeg ik tegen hem. Harry kijkt me aan en begint dan te glimlachen. "Dat moet gevierd worden!" hij doet de wijnfles omhoog. "Mét wijn!" Hoofdschuddend kijk ik hem aan. Hij is gek. Maar wel leuk gek.

Harry overhandigt me een bekertje met die smerige troep, tenminste ik vind het smerige troep. Harry wacht ongeduldig op mijn eerste slok van alcohol. Ik kijk met opgetrokken wenkbrauwen naar hem terug en Harry maakt gebaren dat ik het moet drinken.

Ik zucht en plaats het bekertje tegen mijn lippen. Langzaam giet ik de wijn naar binnen. Ik slik het door en smak een beetje na om de smaak te proeven. Harry kijkt me met een grijns aan en ik lach erom. "En?" vraagt hij ongeduldig. "Mhua... gaat wel." Dit keer kijkt Harry met gefronste wenkbrauwen naar mij. "'Gaat wel'? Dit is fucking lekker, man" zegt hij zwaaiend met z'n armen. "Nee. Ik vind het niet zo speciaal." zeg ik eerlijk. Als ik achttien jaar ben, kan ik dit makkelijk overslaan op feestje bijvoorbeeld. Harry drinkt wat van zijn bekertje en we kletsen wat door.

***

Ondertussen zijn we gaan liggen op het gras. En Harry maakt alleen maar grapjes. Ik heb tranen van het lachen. Jammer dat hier geen een toilet is, want volgens mij moet ik heel nodig plassen. "En toen, gingen wij dus - met z'n vijfen, in de dierentuin - over het hek klimmen en belandde we bij de olifanten!" proest Harry uit van het lachen. Ik kan haast niet meer. "Harry- Harry. Ik moet... plassen. Hou op!" Ik geef hem een speelse klap en hij doet net alsof hij heel veel pijn heeft en ik lig alweer dubbel.

Mijn hoofd bonkt nogal erg, maar dat komt vast door al dat gelach. De koolstofdioxide komt niet meer naar mijn hersenen. Ik lach hard. Ik lach zelfs om m'n eigen grap.

"Nee, maar even serieus. Hoe laat is het nu, Evatje?" ik lach en kijk op mijn horloge. "Tien uur." zeg ik. "Oké, dan kunnen we er net aan nog eentje doen!" zegt Harry snel, en graait de beker uit mijn handen en schenkt meer wijn in.

Het is zo'n mooie avond. Ik, samen met Harry. In het gras. Volgens mij heb ik hier al eerder over gefantaseerd, maar het is ook gewoon zo perfect.

Harry geeft mij het bekertje terug en ik giet het in één keer achterover. De alcohol glijd naar beneden en mijn hoofd begint lichter te worden. Ik haal diep adem door mijn neus en blaas het weer uit. Niks helpt. "Harry, ik heb een beetje- uh... hoofdpijn." zeg ik tegen hem.

"Geen zorgen... we gaan... zo weg." hikt hij. Ik knik en ga languit op het gras liggen. Harry ligt naast me en pakt mijn hand vast. Ik schrik er even van, maar haal m'n hand niet weg.

"Mooi hé?" zegt Harry dromerig. "Ja... vooral, eh die bomen en struiken enzo." zeg ik lachend. "Nee, Eva. Ik heb het over... jou." Ik kijk hem aan alsof hij Chinees praat en begin keihard te lachen. "Lul niet, pannenkoek." en ik geef hem een speelse tik op zijn arm.

Harry doet niks, hij kijkt me alleen lustvol aan. Die groene ogen staren naar binnen, zoekend naar mijn ziel. "Harry..." zeg ik zwaaiend met mijn hand voor zijn ogen.

Harry staat op en steekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand, maar ik val gelijk weer om. "Domme ik." fluister ik. "Dat hoorde ik, kom mee." en steekt zijn hand uit voor poging twee. Dit keer sta ik, maar ik sta wel erg te wiebelen op mijn benen.

Ik zet een paar stappen en zak gelijk door mijn knieën heen en val met een klap op de grond. Mijn hoofd raakt de grond en mijn zicht word zwart.