Mafyanın Nefesi(Düzenleniyor)

Soğukluk

•23.bölüm

İrem'in gülümsemesi anında soldu..

"Tuna .." deyip devamını getiremedi. Eskiler aklına gelmişti. Korkuyordu. Ya...ya yine bebeğini kayp ederse.

Tuna İremin elini tuttu. "Bak biliyorum korkularını. Bende çok korkuyorum. Ama ömrümüzün sonuna kadar korka korka yaşayamayız ki İrem..." dedi Tuna.

İrem zar zor gülümsedi. "Biliyorum Tuna'm. Elbette korkarak yaşayamayız." Kadının korkusu başkaydı düşük yapmıştı ya bebeği olmazsa diye korkuyordu. Ya Sevdiği adama, kocasına çocuk veremezse.

"O zaman bir engel yok güzelim" dedi Tuna.

"Evet yok .. ama şey şu kontrol işi bende mi sende mi ?" Diye sordu İrem konuyu değişmek istiyordu. Tuna'nın da üzüldüğünü biliyordu çünkü.

Tuna gülümseyip "sende" dedi... "hmm karşılıklı olsa diyorum" dedi cilveli sesle.

Tuna bu soruya İremin dudaklarına kapanarak cevap verdi.

İrem gülüp karşılık vermeye başladı. Nefessiz kalana dek öpüşmüşlerdi. İrem nefes nefese "çok fırsatçısın biliyorsun dimi?" Diye sordu.

"Huyum kurusun" dedi Tuna tişörtünü çıkararak.

İrem utanmadan Tuna'yı süzdü. Sonuçta kocasıydı utanıcak bişey yoktu.  Sonra sırıtıp yavaş hareketlerle geceliğini çıkardı. Bilerek Tuna'yı baştan çıkarmak için yapmıştı. Gerçi Tuna çoktan azmıştı ya neyse.

Tuna şortunu da çıkarmış odanın içinde bir yere atmıştı. İremi kendine çekip ağırlığını vermeyecek şekilde üzerine çıktı.

"aa Tunacığım ne bu acele ?" Diye sordu İrem Tuna'ya. Kollarını adamın boynuna dolamıştı.   Hoşuna gidiyordu onu kızdırmak. Ayarları ile oynamak.

Tuna cevap vermeyip tekrar dudaklarına uzandı İremin. İrem geri çekildi Tunayı delirtmek için.

Tuna tekrar dudaklarına uzandı İremin ama İrem yine geri çekildi...madem kontrolün yarısı ondaydı o da sonuna kadar kullanıcaktı hakkını. Tuna artık dayanamayıp İremi iyice kendine çekti.

İrem kahkaha attı. "Sabırsız kediciğim benim" diyip dudaklarına yapıştı.

Sabah kapının tıklatılmasıyla gözlerini açtı İrem. Yatağın yanındaki komodinde duran telefonunu alıp saate baktı. Saat henüz çok erkendi. Kim gelmiş olabilirdi ki bu saatte. Endişeyle Tunayı dürtükledi.

"Tuna! Tuna uyan! Tuna!" Tuna gözlerini açıp sorarcasına İrem'e baktı.

"Efendim?"

"Kapı çalıyor. Kim geldi sabah sabah?" Diye sordu.

Tuna "dur sen burda. Ben bakıp geliyorum" dedi ve yataktan kalktı. Yerdeki şortunu ve tişörtünü üzerine geçirip odadan çıktı. İremde yataktan kalkıp tunanın tişörtünü giyip peşinden gitti. Tuna kapıyı açtığında Öykü, Sinan ve yangazları görmeyi beklemiyordu.

"Güüünaydııın!" Dedi hepsi neşeyle.

"Noluyor ya sabah sabah?" Diye sordu Tuna gözlerini ovalarken. Arkadan İremin yarı çıplak geldiğini görünce kapıyı biraz kapatıp İremin önüne geçti. Tuna. İrem kapının arkasına geçip sadece kafasını çıkardı.

"Hadi kalkın uykucular. Kahvaltıya gidiyoruz" dedi Öykü.

İrem gözlerini devrip "Ulan sabahın körü be körü Allah Allah uyuyacam ben " deyip yukarı çıktı. Tuna hariç hepsi kıkırdadı. " Akşam pek fazla yorulmuş olmamalı İrem yenge " dedi Cem . "Yangaz siktir git elmide kalıcaksın yoksa " dedi sinirle Tuna.