Mafyanın Nefesi(Düzenleniyor)

"Güzelim"

Multimedya:İrem Astepe 🐥

•30.bölüm

"Tuna..." kafasını kaldırıp İreme baktı Tuna.

"Seni nasıl hatırlayacağımı biliyorum aslında..." Tuna sorarcasına bakarken İrem tüm cesaretini toplayıp gözlerini kapattı. Elini Tuna’nın yanaklarına yerleştirip dudaklarını buluşturdu. Tuna böyle bir şeyi beklemiyordu ve donup kalmıştı. İrem öpüşüne karşılık almayınca geri çekildi.

Başını yere eğdi utanarak. Bu seferde Tuna kendine gelip İremi belinden tuttu ve tekrar birleştirdi dudaklarını. İrem gülümseyip karşılık verdi Tuna'nın öpüşüne. Nefessiz kalıncaya dek öpüşmüşlerdi. İrem vücudunun ateş alıp yanacağını düşündü bir an. Cayır cayır yanıyordu.
Ama biliyordu onun kocasıydı. Utanmaması gerekiyordu. Daha öncede dokunmuştu değil mi? Hatta bebekleri bile olmuştu.

İrem bu cesaretle biraz daha ileri gidip Tuna’nın üzerindeki gömleğin düğmelerini açmayaca başladı. Gömleği üzerinden çıkarıp tekrar birleştirdi dudaklarını. İremin bu cesurca davranışının üzerine Tuna sırıttı ve İremin üzerinde ki gömleği yavaşça çıkardı.

Nefessiz kalınca dudaklarını ayırıp boynuna yerleştirdi Tuna. İrem soğuk boynuna değen sıcak dudaklarla ürpermişti. Ellerini Tuna'nın omuzlarına yerleştirdi.
İçinde tarif edemediği bir duygu vardı.
Heyecan? Korku? Şehvet? Arzu? Neydi bu duygu?

Tuna İremin boynunu öpüyor, emiyor, ve ısırıklar bırakıyordu. İrem inleyince utanıyordu fakat buna engel olamıyordu. Tuna pantolonunu da çıkarıp İremi altına almıştı.

İrem heyecandan ne yapacağını bilmiyordu, kendini Tuna'ya bırakmıştı. İrem iç ses: 'Sakin ol İrem sakin kocan o senin ilk değil ki kaç kez dokunmuştur sana sakin ol'

Derin bir nefes verdi. Tuna dudaklarını boynunda gezdirirken ellerini ensesine götürmüştü. Ensesindeki saçlarıyla oynamaya başladı. Tuna gülümseyerek boynunu ısırdı. İrem kendine hakim olamadı ve ağzından yüksek sesli bir inleme kaçtı.

Tabi bu inleme Tuna'ya cesaret veriyordu. "Beni deli ediyorsun Güzelim" diye mırıldandı Tuna. İremin kalbi heyecandan hızla atarken Tuna dudaklarını tekrar İremin dudaklarıyla buluşturdu.

O an İremin başına sert bir ağrı girdi. Beynin içinde birşeyler oluyordu sanki. Ellerini şakşaklarına koyup ovmaya başladı ama hiç bir etkisi yoktu işte. Acıyla çığlık attı İrem.

"ahh!"

Tuna geri çekilip İremin gözlerine baktı. "İyi misin?" Diye sordu nefes nefese.

"Ahh değilim başım...başım çok kötü Tuna"Dedi İrem sesi ağlamaklı çıkmıştı.

Tuna kaşlarını çatıp doğruldu. "Bir ağrı kesici falan al istersen" dedi Tuna. İrem şakaklarını ovaladı.

"Çok çok kötü Tuna bişey yap nolur"
Dedi İrem açılıyordu artık.

"Hastaneye gidelim mi?" Diye sordu tuna üzerini giyinmeye başlarken. İrem kafasını salladı onaylayarak. Tuna üzerini giyip İremin gömleğinide giydirdi.

Tuna İremi kucağına aldığı gibi alelacele evden çıkıp arabaya bindirdi İremi kendisi de sürücü koltuğuna geçti. Arabayı çalıştırıp son sürat hastaneye sürmeye başladı.

•••

Eve gelmişlerdi. İrem uyuya kaldığı için Tuna onu kucağına alıp odaya çıkarmış ve yatağa bırakmıştı. Tuna İremi yatağa bırakıp kalkacakken İrem Tuna'nın elini sıkıca tutmuş bırakmamıştı.