MÜKEMMEL GELİN

23🥀 Aslanbey

Medya - Rüzgâr

<><><>

"Ben bu şirketin yalnızca ortaklarından biri değil aynı zamanda Reyyan'ın nişanlısıyım Tamer. O yüzden açıklama gereği duyması çok mantıklı. Çaktın?" Tamer bıyık altından güldükten sonra Miran'a döndü.

"Biraz relax ol Miran. Bu kadar sinir sağlığa zararlı." Ardından yanımızdan geçerek gitti. Miran'sa beni bileğimden çekiştirerek odama sokmuştu. Sinirle bileğimi kendime doğru çektim.

"Sadece 2 gün." Dedi eliyle göstererek.

"Anlamadım?"

"2 gün sonra evleniyoruz Reyyan Şadoğlu. Yani 2 gün sonra Aslanbey olacaksın."

"Ne? Sen ciddi misin!? Yangından mal kaçırmıyorsun ya!"

"Ben diyeceğimi dedim."

"Hayır hayır, ciddi olamazsın."

"Şaka yapıyor gibi bir halim mi var?" Düğüne kadar bir şekilde annemi bulurum diye düşünmüştüm.. ama bu gidişle 2 gün sonra ciddi manada Aslanbey olacaktım.

"İyi!" Yanından geçerek asansörün önüne geldim ve tuşa bastığım sırada birinin daha benimle birlikte tuşa bastığını fark ettim. Kafamı yana çevirdiğimde Miran olduğunu görmek beni şaşırtmamıştı.

"Beni mi takip ediyorsun sen!"

"Evet Reyyan, başka işim gücüm yok seni takip etmeye karar verdim." Dedi yapmacık bir gülümsemeyle. Tam ağzımı açmıştım ki asansörün sesiyle konuşmaktan vazgeçtim. Açılan kapıdan içeri girip asansörün kenarına geçtim ve arkama yaslandım. Miran da diğer kenarına geçti. 1. kat yazan tuşa bastım. Miran ise 2. kat yazan tuşa bastı. İnatla tekrardan 1. kat yazan tuşa bastım.

"Ne yapmaya çalışıyorsun?" Dedi pes ederek.

"Sence? İneceğim katın tuşuna basıyorum."

"Biraz mantığını kullanır mısın lütfen? Ben indikten sonra 1. kata inebilirsin. Neden tekrar in çık yapayım?" Doğru söylüyordu, yine aptallık yapmıştım. Somurtarak kollarımı göğsümde birleştirdim. Miran 2. kat yazan tuşa bastı. 11. kattaydık, 5 kat indikten sonra asansörün sallandığını fark ettim. Aynanın önündeki korkuluktan tutarak endişeyle konuşmaya başladım.

"N'oluyor?"

"Bilmiyorum, bir arıza çıktı herhalde. Geçer birazdan." Ardından asansör çalışmayı durdurdu.

"Asansörde kaldık!" Dedim elimi göğsüme koyarak. Hayatım boyunca asansörde kalmaktan çok korkmuştum ve korktuğum başıma gelmişti. Çoktan nefesimin kesildiğini hissetmiştim bile.

"Abartma, birazdan yardım gelir."

"Ne abartması ya! Bi' şey yap, birini ara!" Miran telefonunu çıkardı.

"Çekmiyor." Oflayarak kendi telefonumu çıkardım. Son aramalarda Yaren'in numarası vardı. Onu arayarak telefonu kulağıma koydum.

"Alo, abla."

"Yaren asansörde kaldık! Şirketteyim, yardım falan çağır." Karşıdan cevap gelmemişti. Yaren'in sesini kısık kısık duyuyordum. Ardından ses tamamen gitti.

"Kahretsin! Hat çekmiyor!" Telefonumu çantama atıp tekrardan derin nefesler almaya başladım.

"Bi' sakin olur musun? İlla ki asansörün bozulduğu fark edilecek." Şuanda tek düşündüğüm şey bebeğimdi. Çoktan gözlerim dolmuştu ve nefes almakta zorlanıyordum. Yavaşça yere çöktüm.